confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
(←منابع) |
(تمیزکاری) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''سید محمدحسن حسینی''' ([[سال ۱۲۳۰ هجری قمری|۱۲۳۰]]-[[سال ۱۳۱۲ هجری قمری|۱۳۱۲ق]]) (۱۱۹۴ـ۱۲۷۳ش) مشهور به '''میرزای شیرازی'''، '''میرزای بزرگ''' و '''میرزای مجدِّد'''، از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید شیعه]] در | '''سید محمدحسن حسینی''' ([[سال ۱۲۳۰ هجری قمری|۱۲۳۰]]-[[سال ۱۳۱۲ هجری قمری|۱۳۱۲ق]]) (۱۱۹۴ـ۱۲۷۳ش) مشهور به '''میرزای شیرازی'''، '''میرزای بزرگ''' و '''میرزای مجدِّد'''، از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید شیعه]] در قرن چهاردهم هجری قمری بود که [[تحریم تنباکو|فتوای تحریم تنباکو]] را صادر کرد. | ||
میرزای شیرازی پس از درگذشت [[شیخ مرتضی انصاری]] در سال ۱۲۴۳ش، به [[مرجعیت]] رسید و تا پایان عمر به مدت سی سال مرجع واحد شیعیان بود. او شاگرد خاص و مورد علاقه [[شیخ انصاری]] بود. [[شیخ عبدالکریم حائری]]، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، [[آخوند خراسانی]]، [[شیخ فضل الله نوری]]، [[میرزای نائینی]] و [[محمدتقی شیرازی]] از شاگردان او بودند. میرزا رسالههای فقهی و اصولی متعددی تألیف کرد و بر کتابهایی فقهی و اصولی بهویژه تعلیقههای شیخ انصاری برای مقلدانش، حاشیه زده است. همچنین [[فتوا|فتاوای]] گردآوری شده او و نیز تقریرات درسهای فقه و اصولش نیز چاپ شده است. | میرزای شیرازی پس از درگذشت [[شیخ مرتضی انصاری]] در سال ۱۲۴۳ش، به [[مرجعیت]] رسید و تا پایان عمر به مدت سی سال مرجع واحد شیعیان بود. او شاگرد خاص و مورد علاقه [[شیخ انصاری]] بود. [[شیخ عبدالکریم حائری]]، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، [[آخوند خراسانی]]، [[شیخ فضل الله نوری]]، [[میرزای نائینی]] و [[محمدتقی شیرازی]] از شاگردان او بودند. میرزا رسالههای فقهی و اصولی متعددی تألیف کرد و بر کتابهایی فقهی و اصولی بهویژه تعلیقههای شیخ انصاری برای مقلدانش، حاشیه زده است. همچنین [[فتوا|فتاوای]] گردآوری شده او و نیز تقریرات درسهای فقه و اصولش نیز چاپ شده است. | ||
میرزای شیرازی مؤسس [[حوزه علمیه | میرزای شیرازی مؤسس [[حوزه علمیه سامرا]] شناخته میشود. گفته شده او با هدف [[تقریب مذاهب اسلامی|تقریب میان شیعه و سنی]] به [[سامرا]] مهاجرت کرد و در این شهر اقامت گزید. ساخت مدرسه، [[حسینیه]]، پل، بازار و حمام از خدمات عمومی و عامالمنفعه وی در سامرا بود. | ||
او در ۸۲ سالگی در [[سامرا]] درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] در [[نجف]] دفن شد. درباره او آثاری به زبان عربی و فارسی نوشته شده است. از جمله [[هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی (کتاب)|هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی]] اثر [[آقابزرگ تهرانی]] و حیاة الامام المجدد الشیرازی اثر [[محمدعلی اردوبادی|محمدعلی اُردوبادی]] در شرح حال میرزا و شاگردانش نوشته شده است. | او در ۸۲ سالگی در [[سامرا]] درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] در [[نجف]] دفن شد. درباره او آثاری به زبان عربی و فارسی نوشته شده است. از جمله [[هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی (کتاب)|هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی]] اثر [[آقابزرگ تهرانی]] و حیاة الامام المجدد الشیرازی اثر [[محمدعلی اردوبادی|محمدعلی اُردوبادی]] در شرح حال میرزا و شاگردانش نوشته شده است. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
=== تحصیل در اصفهان === | === تحصیل در اصفهان === | ||
میرزای شیرازی، [[۱۷ صفر]] ۱۲۴۸ق (۱۲۱۱ش) وارد اصفهان شد<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> و در [[مدرسه صدر اصفهان|مدرسه صدر]] ساکن شد.<ref>مطلبی، «نجوم امت: حضرت آیتالله العظمی حاج میرزا سید محمدحسن شیرازی»، ص۶۷.</ref>در این مدت، در درس خصوصی [[محمدتقی اصفهانی]] نویسنده کتاب [[هدایة المسترشدین (کتاب)|هدایة المسترشدین]] حاضر میشد. پس از درگذشت استادش در اواخر ۱۲۴۸ق، [[سید حسن بیدآبادی]]، معروف به میر سید حسن مدرّس را به استادی برگزید و پیش از آغاز ۲۰ سالگی، از وی [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> او ۱۰ سال در اصفهان اقامت داشت و علاوه بر بیدآبادی، در درس [[محمدابراهیم کلباسی]] هم شرکت میکرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> | میرزای شیرازی، [[۱۷ صفر]] ۱۲۴۸ق (۱۲۱۱ش) وارد [[اصفهان]] شد<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> و در [[مدرسه صدر اصفهان|مدرسه صدر]] ساکن شد.<ref>مطلبی، «نجوم امت: حضرت آیتالله العظمی حاج میرزا سید محمدحسن شیرازی»، ص۶۷.</ref>در این مدت، در درس خصوصی [[محمدتقی اصفهانی]] نویسنده کتاب [[هدایة المسترشدین (کتاب)|هدایة المسترشدین]] حاضر میشد. پس از درگذشت استادش در اواخر ۱۲۴۸ق، [[سید حسن بیدآبادی]]، معروف به میر سید حسن مدرّس را به استادی برگزید و پیش از آغاز ۲۰ سالگی، از وی [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> او ۱۰ سال در اصفهان اقامت داشت و علاوه بر بیدآبادی، در درس [[محمدابراهیم کلباسی]] هم شرکت میکرد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۷.</ref> | ||
=== تحصیل در عراق === | === تحصیل در عراق === | ||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[پرونده:هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی.jpg|بندانگشتی|کتاب [[هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی (کتاب)|هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی]] اثر [[آقابزرگ تهرانی]]]] | [[پرونده:هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی.jpg|بندانگشتی|کتاب [[هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی (کتاب)|هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی]] اثر [[آقابزرگ تهرانی]]]] | ||
{{اصلی|نهضت تنباکو}} | {{اصلی|نهضت تنباکو}} | ||
یکی از حوادثی که در ایام زعامت میرزای شیرازی رخ داد، [[نهضت | یکی از حوادثی که در ایام زعامت میرزای شیرازی رخ داد، [[نهضت تنباکو]] بود. پس از اعطای امتیاز انحصار توتون و تنباکو به کمپانی رژی در چهار شهر [[ایران]]، مردم به پیشتازی چهار تن از شاگردان میرزای شیرازی، دست به اعتراضات زدند. [[شیخ فضلالله نوری]] در [[تهران]]، [[محمدتقی آقا نجفی اصفهانی|آقانجفی اصفهانی]] در [[اصفهان]]، [[سید علیاکبر فالاسیری]] در [[شیراز]] و میرزا [[جواد مجتهد تبریزی]] در [[تبریز]]، رهبران این قیام بودند.<ref>اصفهانی کربلایی، تاریخ دخانیه، ۱۳۷۷ش، ص۱۰۴-۱۰۸.</ref> حکم تاریخی او درباره انحصار تنباکو، چنان مردم را به صحنه کشاند که ناصرالدینشاه قاجار، مجبور به فسخ قرارداد تنباکو شد.<ref> بامداد، شرح حال رجال ایران، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۳۳۸؛ اصفهانی کربلایی، تاریخ دخانیه، ۱۳۷۷ش، ص۱۷۲-۱۷۳.</ref> | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
#[[میرزا محمدتقی شیرازی]]، مشهور به میرزای شیرازی دوم یا میرزای شیرازی کوچک | #[[میرزا محمدتقی شیرازی]]، مشهور به میرزای شیرازی دوم یا میرزای شیرازی کوچک | ||
#[[سید محمد فشارکی]] | #[[سید محمد فشارکی]] | ||
#[[عبدالکریم حائری یزدی]]، بنیانگذار [[حوزه علمیه قم]] | #[[عبدالکریم حائری یزدی]]، بنیانگذار [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|حوزه علمیه قم]] | ||
#[[میرزا حسین نائینی]]<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۷۹.</ref> | #[[میرزا حسین نائینی]]<ref>مدنی، میرزای شیرازی: احیاگر قدرت فتوا، ۱۳۷۱ش، ص۷۹.</ref> | ||
#[[شیخ فضلالله نوری]] | #[[شیخ فضلالله نوری]] |