مرجئه: تفاوت میان نسخه‌ها

مرجئه یکی از فرقه‌های کلامی اهل‌سنت<ref>عواجی، فرق معاصره تنتسب الی السلام وبیان موقف السلام منها، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۰۶۹.</ref> که حساب [[ایمان]] و عمل را از یکدیگر جدا دانسته<ref>گروهی از پژوهشگران، «المرجئه»، موسوعه الفرق المنتسبه للاسلام، وبگاه الدرر السنیه، ج۳، ص۱۱.</ref> و معتقدند که ایمان صرف اقرار به زبان<ref>الوردانی، فرق اهل السنه، ۱۴۲۴ق، ص۵۱.</ref> یا قلب<ref>العثیمین، شرح العقیده الواسطیه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۹.</ref> است؛ ازاین‌رو ارتکاب [[گناهان کبیره]] هیچ تأثیر منفی بر ایمان افراد نخواهد داشت.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲.</ref> در مقابل مرجئه دو گروه [[خوارج]] و [[معتزله|مُعتزله]] قرار می‌گیرند؛ خوارج مرتکب کبیره را [[کفر|کافر]] و معتزله مرتکب کبیره را نه کافر و نه مؤمن؛ بلکه در جایگاهی بین این دو می‌دانند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> به اعتقاد [[مرتضی مطهری|مطهری]] مرجئه کسانى بودند که مى‌‌گفتند اصالت از [[ایمان]] است عمل چیزى نیست. هرکس ایمانش درست بود اهل سعادت است، عمل بود بهتر ولى نبود هم خیلى نباید به عمل تکیه کرد.

اصطلاح مرجئه از «ارجاء» گرفته شده که یا به معنای تأخیر انداختن یا به معنای امید دادن است.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۷۴.</ref> طبق معنای اول، از این جهت که این گروه اعمال انسان را از اعتقاداتش جدا دانسته یا حکم شخصی که مرتکب گناهان کبیره شده را به [[قیامت]] موکول کرده، به آنها مرجئه گفته می‌شود.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲</ref> طبق معنای دوم به این دلیل که نسبت به بخشیده شدن گناهان شخص مؤمن در [[آخرت]] به خود و دیگران امید می‌دادند، مرجئة نامیده شده‌اند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲</ref>