confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱
، ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳ویکی سازی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
علامه در بخش پنجم، چهارده دلیل بر عدم امامت کسی که خود را مقدم بر علی بن ابی‌طالب(ع) بداند، آورده است. | علامه در بخش پنجم، چهارده دلیل بر عدم امامت کسی که خود را مقدم بر علی بن ابی‌طالب(ع) بداند، آورده است. | ||
وی در بخش پایانی کتاب، خلافت [[ابوبکر]] را چنین رد کرده است که [[اجماع]] ادعا شده بر خلافت ابوبکر در تعارض با نص است، و [[حدیث اقتدا]] مستلزم [[خلافت]] او نیست و نیز [[آیه ۴۰ سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>حلی، منهاج الکرامة، ۱۳۷۹ش، برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | وی در بخش پایانی کتاب، خلافت [[ابوبکر]] را چنین رد کرده است که [[اجماع]] ادعا شده بر خلافت ابوبکر در تعارض با [[نص بر امام|نص]] است، و [[حدیث اقتدا]] مستلزم [[خلافت]] او نیست و نیز [[آیه ۴۰ سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>حلی، منهاج الکرامة، ۱۳۷۹ش، برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | ||
نخستین فصل کتاب گزارشی است درباره اعتقادات [[شیعه]] نسبت به [[عدل الهی|عدالت]] و [[حکمت الهی|حکمت]] خداوند. که به همین جهت [[پیامبران]] را مبعوث کرده و پس از آنها نیز اوصیای ایشان عهده‌دار هدایت مردم هستند. به گفته علامه حلی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در تمام این امور با شیعیان مخالف هستند و معتقد به عدل و حکمت در کارهای الهی نبوده و صدور هر کار قبیح و اخلال به هر واجبی را از سوی خداوند روا می‌دارند و براین باورند که کارهای خداوند بر اساس هیچ غرض و حکمتی نیست.<ref>حلی، منهاج الکرامة فی معرفة الامامة، ۱۳۷۹ش، ص۳۱-۳۲.</ref> | نخستین فصل کتاب گزارشی است درباره اعتقادات [[شیعه]] نسبت به [[عدل الهی|عدالت]] و [[حکمت الهی|حکمت]] خداوند. که به همین جهت [[پیامبران]] را مبعوث کرده و پس از آنها نیز اوصیای ایشان عهده‌دار هدایت مردم هستند. به گفته علامه حلی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در تمام این امور با شیعیان مخالف هستند و معتقد به عدل و حکمت در کارهای الهی نبوده و صدور هر کار قبیح و اخلال به هر واجبی را از سوی خداوند روا می‌دارند و براین باورند که کارهای خداوند بر اساس هیچ غرض و حکمتی نیست.<ref>حلی، منهاج الکرامة فی معرفة الامامة، ۱۳۷۹ش، ص۳۱-۳۲.</ref> | ||