آیه ۳۲ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۳۲ سوره نساء''' توصيه‌ای است<ref>امین، مخزن العرفان در تفسير قرآن، ۱۳۶۱ش، ج۴، ص۶۱.</ref> که آرزوی آنچه [[خدا|خداوند]] به دیگران داده را نداشته باشید.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۶۷.</ref> از آیه استفاده کرده‌اند که نباید گفت کاش اموال و مقام دیگران را من داشتم.<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۹۴.</ref> آیه شامل استعداد، مال، شأنیت و هر چیزی که به برخی داده شده می‌شود.<ref>سید قطب، في ظلال القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۴۲.</ref> از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)‌]] نقل شده که هیچ کدامتان نگویید آنچه دیگری از مال و نعمت و زن زیبا دارد کاش از برای من بود. بگویید که خداوندا به من نیز عطا بفرما.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۶۴.</ref> این آرزو [[حرام]] نیست بلکه عمل نکوهیده و ناپسندی است که انسان را از اصلاح خویش باز داشته و مبدأ [[حسد|حسادت]] است.<ref>موسوی سبزواری، مواهب الرحمان في تفسير القرآن، ۱۴۰۹ق، ج‏۸، ص۱۴۶.</ref> برخی مفسران نهی از این آرزو را به خشکاندن ریشه درخت شر و [[فساد]] تشبیه کرده‌اند.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۳۶.</ref>

آیه اشاره به تفاوت‌هاى واقعى و طبيعى دارد و تفاوت‌هاى ساختگى كه بر اثر [[استعمار]] و [[ظلم]] به وجود می‌آید را شامل نمی‌شود؛ زیرا آن‌ها خواست خداوند نیست و انسان می‌تواند آرزوی نابودی آن‌ها را داشته باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۶۳.</ref> [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] عالم و مفسر شیعه در ذیل آیه آورده که زنان و مردان بهره‌ای از [[دنیا]] دارند که آن‌ها را به دست آورده‌اند. دیگران نیز باید تلاش کنند و با عمل، آن‌ها را به دست آورند، نه با آرزو کردن و حسادت.<ref>فیض کاشانی، تفسير الصافي، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۴۴۶.</ref> «وَلَا تَتَمَنَّوْا» در این آیه به معنای آرزو نکردن است و آن را غیر از امید گفته‌اند.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۶۸.</ref>

| عنوان = {{عربی|اندازه=۱۰۰%|وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ ۚ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}}|آرزو مكنيد آن چيزهايى را كه بدانها خدا بعضى از شما را بر بعضى ديگر برترى داده است. مردان را از آنچه كنند نصيبى است و زنان را از آنچه كنند نصيبى. و روزى از خدا خواهيد كه خدا بر هر چيزى آگاه است.

در [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیه آمده که گروهی از زنان نزد [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] آمدند و گلایه کردند که چرا تنها از مردان نام برده می‌شود و آن‌ها می‌ترسند که در آن‌ها خیری نباشد و خداوند از آن‌ها استفاده نکند. پس آیه ۳۲ سوره نساء نازل شد.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۶۳.</ref> شأن نزول‌های دیگری نیز برای این آیه ذکر شده است.<ref>طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۶۳.</ref> با وجود شأن نزول‌ها، این آیه را عام دانسته‌اند و معتقدند محتوای آیه عمومیت دارد هرچند پیرامون موضوع خاصی نازل شده باشد.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۶۷.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، [[نهی]] در این آیه را [[نهی ارشادی]] دانسته است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۳۷.</ref> اما [[محمدجواد مغنیه]] عالم و مفسر شیعی معتقد است آیه شامل [[غبطه]] نمی‌شود و تنها [[حسد]] را در بر می‌گیرد و آن را ممنوع بر می‌شمرد<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۱۰.</ref> [[محمدتقی مدرسی]] عالم و مفسر شیعه معتقد است؛ انسان‌ها گمان می‌کنند که نعمت خداوند محدود است و اگر به فردی داده شد دیگر به آن‌ها نخواهد رسید. پس آرزو می‌کنند که نعمت از دیگران گرفته شود تا به آن‌ها برسد.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۶۶.</ref>

* حسینی شیرازی، سید محمد، تبیین القرآن، بیروت، دار العلوم، چاپ دوم، ۱۴۲۳ق.

* طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.

* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی‏، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.

* مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، تهران، دار محبی الحسین، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.

* مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.