رحمة للعالمین (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

تعبیر رحمة للعالمین در روایات رسیده از [[امامان شیعه]] نیز درباره رسول خدا به‌کار رفته است؛ مانند روایاتی که در [[بصائر الدرجات (کتاب)|بصائر الدرجات]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۸۱.</ref> آمده و [[تفسیر فرات کوفی (کتاب)|تفسیر فرات کوفی]] از [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]]،<ref>کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۷.</ref> نقل شده و یا روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] که در خطبه‌‌ [[نماز جمعه]] از این تعبیر استفاده کرده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۴۲۲.</ref> همچنین حدیثی از امام کاظم(ع)<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۱۴۸.</ref> و حدیث دیگری که از خود پیامبر اسلام<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۴ش، ج۶، ص۳۹۵.</ref> نقل شده است.

مفسران شیعه و اهل‌سنت سه معنا برای رحمت بودن پیامبر بیان کرده‌اند که عبارتند از: جهانی و جاودانه بودن رسالت ایشان، سعادت و [[عاقبت‌به‌خیری]] برای همه، مانع‌بودن از [[عذاب الهی]].<ref>غضنفری و زارعی، «رحمة للعالمین بودن پیامبر(ع) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین»، ص۷۰.</ref> منظور از عذاب در اینجا عذاب دنیوی یا [[عذاب استیصال]] است که قومی را ریشه‌کن می‌کند. [[ابوالفتوح رازی]]<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ج۱۳، ص۲۸۹.</ref> و [[ملا فتح‌الله کاشانی]]<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۱۱۷.</ref> در تفسیرهای خود بر آن تصریح کرده‌اند و این معنا را از [[آیه ۳۳ سوره انفال]] استفاده کرده‌اند که خطاب به پیامبر می‌گوید تا وقتی تو در بین مردم هستی خداوند آن‌ها را عذاب نمی‌کند. [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] در [[تفسیر الصافی (کتاب)|تفسیر صافی]] در امان‌بودن از فرورفتن در زمین (خَسْف)، [[مسخ|مسخ‌شدن]] و نابودشدن با عذاب استیصال پس از پیامبر اسلام(ص) را هم از مصادیق این رحمت می‌داند.<ref>فیض کاشانی، الصافی،۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۹.</ref>