آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}{{پاک کن}}

آیه ۷۲ سوره احزاب، از آن جهت که از «امانتی» سخن گفته که خدا در اختیار انسان قرار داده، بسیار مورد بحث مفسران قرار گرفته است. مفسران ذیل این آیه از این‌که این مانت چیست و چرا آسمان‌ها و زمین ان را نپذیرفته‌اند و انسان قبول کرده بسیار بحث کرده‌اند. افزونبر این در عرفان هم در خصوص این مسئله بحث شده است. در ادبیات عرفانی، نیز عارفان و شاعرانی چون خواجه عبدالله انصاری و حافظ و مولوی به آن اشاره کرده‌اند.

[[خواجه عبدالله انصاری]] نیز در مناجاتی به درگاه خداوند می‌گوید: «الهی اگر نه امانت را امینم، آن زمان که امانت می‌نهادی، دانستی که چنینم.»<ref>محمدجواد شریعت، سخنان پیر هرات، «رساله دل و جان»، تهران، سپهر، ۱۳۶۱، ص۳</ref>

بیشتر مفسران در عظمت شأن امانت الاهی اتفاق نظر دارند<ref>ابوالفتوح رازی، روح الجنان، ج۴، ص۳۴۹_۳۵۰؛محمد غزالی، مکاشفة القلوب، ج۱، ص۵۷_۵۸</ref> اما در شناخت مفهوم این تعبیر و نیز مقام و موقعیت انسان نسبت به حمل آن، اختلافاتی وجود دارد.