مدرسه ایمانیه (هند): تفاوت میان نسخه‌ها

==اهمیت مدرسه ایمانیه==

نام کامل مدرسه ایمانیه، مَجمَعُ العُلومِ الجامعةِ الایمانیّة است و قدیمی‌ترین حوزه علمیه شیعه در [[هند]] و [[پاکستان]] به‌شمار می‌رود.<ref>[https://ulamaehind.in/seminary/jamia-imania «جامعه ایمانیه»]، سایت علمای هند.</ref>  

بَنارَس از شهرهای مهم و مقدس هند برای هندویان است<ref>رضایی، حضور علمی شیعیان در جهان، ۱۳۹۷ش، ص۱۳۲.</ref> و جامعه ایمانیه، نخستین مدرسه رسمی و کامل بود که به‌شکل یک مدرسه شیعیِ مستقل اداره می‌شد و دارای ساختمان، خوابگاه، بخش اداری، کتابخانه و مَدرَس بود.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۲.</ref> پیش از این، نیاز درسی و تبلیغی طلاب علوم دینی، منحصر در مراکز علمیه‌ای بود که به [[تکیه|تکایا]]، [[حسینیه|حسینیه‌ها]] و عالمان مشهور هر منطقه اختصاص داشت.<ref>

==وضعیت مدرسه در گذر زمان==

حوزه ایمانیه از ابتدای تأسیس، املاک و [[وقف|موقوفات]] فراوانی داشت که محل درآمد مدرسه بود، اما با استقلال هند و تصویب قوانین جدید زمین‌داری، رغبت مردم به تحصیل و مدرک دانشگاهی، نبود مدیریت صحیح و کم‌توجهی به‌دلیل شیعه نبودن شهر بنارس، به رکود و تعطیلی آن انجامید.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۳.</ref>

این مدرسه در سال ۱۹۸۳م با تلاش یک روحانی شیعه به‌نام سید محمد حسینی [[امام‌جمعه]] بنارس، مجدداً احیا شد و با سرپرستی او رونق دوباره گرفت.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۳.</ref>

===وضعیت امروزی===