توهین به مقدسات: تفاوت میان نسخه‌ها

به عقیده فقها، توهین به اموری که برای دیگر ادیان و مذاهب الهی و غیر الهی، مقدس و قابل محترم است (حتی بت‌ها و خدایان کافران) جایز نیست.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: شهید اول، القواعد و الفوائد، کتابفروشی مفید، ج۱، ص۶۱؛ فاضل مقداد، نضد القواعد الفقهیة، ۱۳۶۱ش، ص۵۸؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۷۵؛ نورمفیدی، قاعده حرمت اهانت به مقدسات، ۱۴۰۰ش، ص۹۳.</ref> دلیل این حکم، [[آیه ۱۰۸ سوره انعام]] و برخی از روایات،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲و۷.</ref> و همچنین «[[قاعده حرمت تسبیب وقوع غیر در حرام]]»،<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۷، ص۵۱.</ref> «[[قاعده حفظ نظام]]»<ref>نورمفیدی، قاعده حرمت اهانت به مقدسات، ۱۴۰۰ش، ص۱۲۵.</ref> و «[[قاعده مصلحت]]»<ref>نورمفیدی، قاعده حرمت اهانت به مقدسات، ۱۴۰۰ش، ص۱۲۶.</ref> دانسته شده است. علت نهی از توهین به مقدسات را مقابله به مثل بیان کرده‌اند؛<ref>شهید اول، القواعد و الفوائد، کتابفروشی مفید، ج۱، ص۶۱.</ref> زیرا توهین به مقدسات آن‌ها، سبب توهین به مقدسات مسلمانان است،<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۷۵.</ref> و حرمت توهین به مقدسات اسلامی امری اجماعی است.<ref>نراقی، عوائد الأیام، ۱۴۱۷ق، ص۳۱.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در کتاب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] از این حکم، به عنوان یکی از ادب‌های دینی یاد می‌کند، که اگر رعایت شود تمام مقدسات در کشورها از تعرض مصون می‌مانند.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۷۵.</ref>