پرش به محتوا

احسان به والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:


==مصادیق احسان==
==مصادیق احسان==
[[خدا|خداوند]] در آیه ۲۳ و ۲۴ سوره اسراء پس از فرمانِ احسان به والدین، برخی مصادیق را در این‌باره بیان نموده است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۰، ص۳۲۴.</ref> در منابع حدیثی نقل شده که وقتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در مورد این آیه سؤال شد، که مراد از احسان چیست؟ امام(ع) پاسخ داد: احسان به والدین آن است که با آنها به نیکی رفتار کنی و پیش از آنکه چیزی از تو بخواهند برای آنان فراهم سازی، هر چند خود آنها بتوانند آن را تهیه کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref><br>
[[خدا|خداوند]] در آیه ۲۳ و ۲۴ سوره اسراء پس از فرمانِ احسان به والدین، برخی مصادیق در این‌باره - همچون نهی از گفتن اُف و کمترین تندی نسبت به آنها - را بیان نموده است.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۰، ص۳۲۴.</ref> در منابع حدیثی نقل شده که وقتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در مورد این آیه سؤال شد، که مراد از احسان چیست؟ امام(ع) پاسخ داد: احسان به والدین آن است که با آنها به نیکی رفتار کنی و پیش از آنکه چیزی از تو بخواهند برای آنان فراهم سازی، هر چند خود آنها بتوانند آن را تهیه کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref><br>
در ادامه روایت آمده است: اینکه آیه می‌گوید به آنان «اُف» نگو؛ یعنی اگر ناراحتت کردند با آنها کمترین تندی نکن. و اینکه فرمود: «به آنها سخن بزرگوارانه بگو»؛ یعنی حتی اگر تو را زدند بگو: خدا شما را بیامرزد. و اینکه فرمود: «از روی مهربانی در برابر آنها [[تواضع]] کن» یعنی دیدگانت را به آنها خیره نکن، بلکه از روی مهربانی و دلسوزی به آنها بنگر و صدایت را از صدای آنها بلندتر نکن. همچنین [هنگام اعطای چیزی به آنها] دستت را بالای دست آنها نگیر و [هنگام راه رفتن و نشستن] نیز از آنها پیشی نگیر.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۵۸؛ مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ق، ج۹، ص۱۹.</ref>
در ادامه روایت آمده است: اینکه آیه می‌گوید به آنان «اُف» نگو؛ یعنی اگر ناراحتت کردند با آنها کمترین تندی نکن. و اینکه فرمود: «به آنها سخن بزرگوارانه بگو»؛ یعنی حتی اگر تو را زدند بگو: خدا شما را بیامرزد. و اینکه فرمود: «از روی مهربانی در برابر آنها [[تواضع]] کن» یعنی دیدگانت را به آنها خیره نکن، بلکه از روی مهربانی و دلسوزی به آنها بنگر و صدایت را از صدای آنها بلندتر نکن. همچنین [هنگام اعطای چیزی به آنها] دستت را بالای دست آنها نگیر و [هنگام راه رفتن و نشستن] نیز از آنها پیشی نگیر.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۵۸؛ مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ق، ج۹، ص۱۹.</ref>


confirmed، protected، templateeditor
۴٬۰۶۳

ویرایش