جهنم: تفاوت میان نسخه‌ها
←خلود در جهنم
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
در همین راستا در آیات پرشماری از قرآن کریم سخن از جاودانگی در آتش<ref>اعراف، آیه ۳۶؛ توبه آیه ۶۳و۶۸. </ref> و گاه با تأکید خلود ابدی است.<ref> نساء، آیه ۱۶۹.</ref> تعابیری مانند دارالخلد،<ref>فصلت، آیه ۲۸. </ref> و عذاب الخلد،<ref> یونس، آیه ۵۲؛ سجده، آیه ۱۴. </ref> نیز برای جهنم به کار رفته است. | در همین راستا در آیات پرشماری از قرآن کریم سخن از جاودانگی در آتش<ref>اعراف، آیه ۳۶؛ توبه آیه ۶۳و۶۸. </ref> و گاه با تأکید خلود ابدی است.<ref> نساء، آیه ۱۶۹.</ref> تعابیری مانند دارالخلد،<ref>فصلت، آیه ۲۸. </ref> و عذاب الخلد،<ref> یونس، آیه ۵۲؛ سجده، آیه ۱۴. </ref> نیز برای جهنم به کار رفته است. | ||
برخی از [[اهل کتاب]] بر این باور بودند که در صورت وارد شدن در جهنم، تنها روزهای معدودی آنجا عذاب خواهند دید و سپس نجات خواهند یافت،<ref>بقره، آیه ۸۰؛ آل عمران، آیه ۲۴. </ref> اما این باورشان به سختی نکوهش و نفی شده است. با این همه به ندرت در | برخی از [[اهل کتاب]] بر این باور بودند که در صورت وارد شدن در جهنم، تنها روزهای معدودی آنجا عذاب خواهند دید و سپس نجات خواهند یافت،<ref>بقره، آیه ۸۰؛ آل عمران، آیه ۲۴. </ref> اما این باورشان به سختی نکوهش و نفی شده است. با این همه به ندرت در روایایی از قرآن کریم، اشاراتی دیده می‌شود که زمینه باور مسلمانان به عذاب موقت در جهنم را فراهم آورده است. در آیه ۱۲۸ [[سوره انعام]] پس از سخن از خلود در جهنم، عبارتی برای استثنا به صورت «الا ما شاء الله» آمده که زمینه ساز پدید آمدن این باور در میان برخی مفسران است که بعضی از اهل جهنم امکان رستن از آن را دارند.<ref> طوسی، التبیان، ۱۳۸۳ق، ج۴، ص۲۷۴؛ فخرالدین رازی، التفسیرالکبیر، ۱۳۲۱ق، ج۱۳، ص۱۹۲.</ref> | ||
سخن از اقامت در جهنم برای زمانی بسیار طولانی به تعبیر «[[احقاب]]»<ref>نبأ، آیه ۲۳.</ref> نیز زمینه ساز باور به پایان پذیری جهنم -دستکم برای برخی از اهل آتش- بوده است، برای آنکه از هول جهنم کاسته نشود، در روایات تأکید می‌شود که «به خدا سوگند کسی از آتش رهایی نمی‌یابد، جز آنکه در آن به اندازه احقاب -که هر | سخن از اقامت در جهنم برای زمانی بسیار طولانی به تعبیر «[[احقاب]]»<ref>نبأ، آیه ۲۳.</ref> نیز زمینه ساز باور به پایان پذیری جهنم -دستکم برای برخی از اهل آتش- بوده است، برای آنکه از هول جهنم کاسته نشود، در روایات تأکید می‌شود که «به خدا سوگند کسی از آتش رهایی نمی‌یابد، جز آنکه در آن به اندازه احقاب - جمه حقب که هر حُقْب افزون بر ۸۰ سال است- درنگ داشته باشد.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۴۶۴؛ هیثمی، مجمع الزوائد، ۱۳۵۶ق، ج۱۰، ص۳۹۸ . </ref>و اگر به اهل جهنم گفته شود که شما به شمار همه شن‌های دنیا در آتش می‌مانید، باز شادمان می‌شوند.<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۰۴ق، ج۱۰، ص۱۷۹؛ ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء، ۱۳۵۱ق، ج۴، ص۱۶۸.</ref> | ||
این جهنمیان که پس از تحمل عذابی در قبال اعمال زشت، از جهنم رهایی می‌یابند، در روایات، مسلمانانی گناهکار دانسته شده‌اند.<ref>مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۸؛ ترمذی، سنن، ۱۳۵۷ق، ج۴، ص۷۱۳؛ احمد بن حنبل، مسند، ۱۳۱۳ق، ج۳، ص۳۵۵ . </ref>بر اساس برخی روایات، آن کس که در قلب او ذره‌ای از [[ایمان]] وجود داشته باشد، روزی از آتش بیرون خواهد رفت.<ref> بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶و ج۵، ص۲۴۰۰؛ مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۲و ۱۸۳ . </ref> گاه نیز [[شفاعت]] است که موجب رهایی مجرمان از جهنم می‌شود، در حالیکه از شدت عذاب خاکستر شده‌اند.<ref> مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۲؛ دارمی، سنن، ۱۴۰۷ق، ج۲،ص ۴۲۷. </ref> | این جهنمیان که پس از تحمل عذابی در قبال اعمال زشت، از جهنم رهایی می‌یابند، در روایات، مسلمانانی گناهکار دانسته شده‌اند.<ref>مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۸؛ ترمذی، سنن، ۱۳۵۷ق، ج۴، ص۷۱۳؛ احمد بن حنبل، مسند، ۱۳۱۳ق، ج۳، ص۳۵۵ . </ref>بر اساس برخی روایات، آن کس که در قلب او ذره‌ای از [[ایمان]] وجود داشته باشد، روزی از آتش بیرون خواهد رفت.<ref> بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۶و ج۵، ص۲۴۰۰؛ مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۲و ۱۸۳ . </ref> گاه نیز [[شفاعت]] است که موجب رهایی مجرمان از جهنم می‌شود، در حالیکه از شدت عذاب خاکستر شده‌اند.<ref> مسلم، صحیح مسلم، ۱۹۵۵م، ج۱، ص۱۷۲؛ دارمی، سنن، ۱۴۰۷ق، ج۲،ص ۴۲۷. </ref> | ||