جهنم: تفاوت میان نسخه‌ها
←گروه‌های اهل جهنم
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
===گروه‌های اهل جهنم=== | ===گروه‌های اهل جهنم=== | ||
در تعابیری کلی، سخن از آن دارد که بسیاری از [[جن]] و انس به جهنم در می‌آیند؛<ref>انعام، آیه ۶، ۱۲۸؛ اعراف، آیه ۳۸ و ۱۷۹.</ref> اما در مواردی مصادیق اهل جهنم به صورت مشخص‌تر اشاره شده است. | در تعابیری کلی، سخن از آن دارد که بسیاری از [[جن]] و انس به جهنم در می‌آیند؛<ref>انعام، آیه ۶، ۱۲۸؛ اعراف، آیه ۳۸ و ۱۷۹.</ref> اما در مواردی مصادیق اهل جهنم و گناهانی که سبب عذابشان شده به صورت مشخص‌تر اشاره شده است. | ||
*[[شرک]] و [[کفر]]: شرک به عنوان بزرگ‌ترین [[گناه]]<ref> نساء، آیه ۴۸.</ref> نخستین مصداق است.<ref> مائده، آیه ۷۲؛ اسراء، آیه ۳۹.</ref> آنان که مخلوقی را شرک خدا گرفته‌اند، هم خود و هم آنچه پرستیده‌اند، هیزم جهنم خواهند بود.<ref> انبیاء، آیه ۲۹و۹۸.</ref> تا آنجا که برخی روایات نامشهور از افتادن خورشید و ماه به جهنم -بدان سبب که معبود گروهی بوده‌اند- سخن آورده‌اند.<ref> نک: علاء بن رزین،ضمن الاصول الستة عشر، ۱۴۰۵ق، ص۱۵۶؛ نابلسی، اهل الجنة و اهل النار، مکتبة التراث الاسلامی، ص۷۴؛ قنوجی، یقظة اولی الاعتبار، ۱۲۹۴ق، ص۷۰.</ref> گاه از تعبیر کلی‌تر کفر استفاده شده و از عذاب کافران عنادورز سخن آمده است.<ref>ق، آیه ۲۴؛ آل عمران، آیه ۱۰۶؛ انعام، آیه ۳۰.</ref> و گاه این مفهوم با تعابیری چون تکذیب آیات خدا<ref>بقره، آیه ۳۹؛ مائده، آیه ۱۰۵، ۸۶.</ref> و استهزا به آیات<ref>کهف، آیه ۱۰۶.</ref> بیان شده است. | *[[شرک]] و [[کفر]]: شرک به عنوان بزرگ‌ترین [[گناه]]<ref> نساء، آیه ۴۸.</ref> نخستین مصداق است.<ref> مائده، آیه ۷۲؛ اسراء، آیه ۳۹.</ref> آنان که مخلوقی را شرک خدا گرفته‌اند، هم خود و هم آنچه پرستیده‌اند، هیزم جهنم خواهند بود.<ref> انبیاء، آیه ۲۹و۹۸.</ref> تا آنجا که برخی روایات نامشهور از افتادن خورشید و ماه به جهنم -بدان سبب که معبود گروهی بوده‌اند- سخن آورده‌اند.<ref> نک: علاء بن رزین،ضمن الاصول الستة عشر، ۱۴۰۵ق، ص۱۵۶؛ نابلسی، اهل الجنة و اهل النار، مکتبة التراث الاسلامی، ص۷۴؛ قنوجی، یقظة اولی الاعتبار، ۱۲۹۴ق، ص۷۰.</ref> گاه از تعبیر کلی‌تر کفر استفاده شده و از عذاب کافران عنادورز سخن آمده است.<ref>ق، آیه ۲۴؛ آل عمران، آیه ۱۰۶؛ انعام، آیه ۳۰.</ref> و گاه این مفهوم با تعابیری چون تکذیب آیات خدا<ref>بقره، آیه ۳۹؛ مائده، آیه ۱۰۵، ۸۶.</ref> و استهزا به آیات<ref>کهف، آیه ۱۰۶.</ref> بیان شده است. | ||