پرش به محتوا

غلو: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۲۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=H.ahmadi  }}
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=H.ahmadi  }}
'''غُلُوّ''' از حد گذشتن و بیرون رفتن از اعتدال در دین و زیاده‌روی در حق [[پیامبران]] و [[امامان شیعه|امامان]] است. غلو یک جریان فکریِ انحرافی در ادیان است که گفته می‌شود در طول تاریخ بشر همیشه وجود داشته است و مصادیق گوناگونی دارد. غلو در الوهیت، غلو در نبوت و امامت و غلو در اوصاف و فضایلی که به پیامبران و امامان نسبت می‌دهند را از مصادیق عمده غلو برشمرده‌اند. خدا دانستن یکی از پیامبران یا امامان و یا شریک دانستن آنان با خداوند در امور جهان و یا اعتقاد به این که کسی فرزند خداوند است را از موارد غلو در الوهیت دانسته‌اند.  
'''غُلُوّ''' از حد گذشتن و بیرون رفتن از اعتدال در دین و زیاده‌روی در حق [[پیامبران]] و [[امامان شیعه|امامان]] است. غلو یک جریان فکریِ انحرافی در ادیان است که گفته می‌شود در طول تاریخ بشر همیشه وجود داشته است و مصادیق گوناگونی دارد. غلو در الوهیت، غلو در [[نبوت]] و [[امامت]] و غلو در اوصاف و فضایلی که به پیامبران و امامان نسبت می‌دهند را از مصادیق عمده غلو برشمرده‌اند. خدا دانستن یکی از پیامبران یا امامان و یا شریک دانستن آنان با خداوند در امور جهان و یا اعتقاد به این که کسی فرزند خداوند است را از موارد غلو در الوهیت دانسته‌اند.  


اعتقاد به شریک بودن کسی با پیامبر در امر نبوت، اعتقاد به نبوت امام علی(ع) یا یکی از امامان شیعه، اعتقاد به شریک بودن کسی با پیامبر در امر نبوت، باور به این که کسی غیر از پیامبر و امامان معصوم، خودش را پیامبر و امام بداند و اعتقاد به مهدویت افرادی غیر از مهدی موعود را نمونه‌هایی از غلو در نبوت و امامت برشمرده‌اند. نسبت دادن برخی فضایل و اوصاف به امامان شیعه را غلوآمیز دانسته‌اند. شیخ صدوق اعتقاد به این که پیامبر هیچ‌وقت دچار سهو نمی‌شود را باوری غلوآمیز دانسته است. شیخ مفید با غلوآمیز بودن این باور، مخالف بوده و باور به علم غیب امامان را غلوآمیز دانسته است. برخی نیز علم غیب مطلق امامان، بدون تعلیم الهی را غلوآمیز دانسته‌اند. باورهای غلوآمیز درباره خلفا، برخی عالمان و کتاب‌ها، تأویل‌های غلوآمیز از قرآن، باور به حذف فضایل امامان از قرآن را از دیگر مصادیق غلو در دین به حساب آورده‌اند.
اعتقاد به شریک بودن کسی با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در امر نبوت، اعتقاد به نبوت [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] یا یکی از امامان شیعه، باور به این که کسی غیر از پیامبر و امامان معصوم، پیامبر یا امام باشد و اعتقاد به [[مهدویت]] افرادی غیر از [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|مهدی موعود]] را نمونه‌هایی از غلو در نبوت و امامت برشمرده‌اند. نسبت دادن برخی فضایل و اوصاف به امامان شیعه را نیز غلوآمیز دانسته‌اند. [[شیخ صدوق]] اعتقاد به این که پیامبر هیچ‌وقت دچار سهو نمی‌شود را باوری غلوآمیز دانسته است. [[شیخ مفید]] با غلوآمیز بودن این باور، مخالف بوده و باور به [[علم غیب|علم غیب امامان]] را غلوآمیز دانسته است. برخی نیز علم غیب مطلق امامان، بدون تعلیم الهی را غلوآمیز دانسته‌اند. باورهای غلوآمیز درباره [[خلفای سه‌گانه|خلفا]]، برخی عالمان و کتاب‌ها، تأویل‌های غلوآمیز از [[قرآن]]، باور به حذف فضایل امامان از قرآن را از دیگر مصادیق غلو در دین به حساب آورده‌اند.


اهداف و انگیزه‌های سیاسی، عقب‌ماندگی فکری، دوست‌داشتن مُفرِط، تعصبات کورکورانه و وجود عوامل نفوذی در بین مسلمانان برای ایجاد انحراف فکری را از جمله عوامل ایجاد باورهای غلوآمیز در میان مسلمانان دانسته‌اند. [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] ضمن مردود دانستن عقاید غالیان با استدلال و برهان، با بیان علل و پیامدهای غلو و نیز توطئه‌های غالیان، شیعیان را به دوری گزیدن از آنان توصیه می‌کردند. عالمان شیعه نیز به پیروی از امامان به مبارزه با غالیان و عقاید غلوآمیز پرداختند.
اهداف و انگیزه‌های سیاسی، عقب‌ماندگی فکری، دوست‌داشتن مُفرِط، تعصبات کورکورانه و وجود عوامل نفوذی در بین مسلمانان برای ایجاد انحراف فکری را از جمله عوامل ایجاد باورهای غلوآمیز در میان مسلمانان دانسته‌اند. [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] ضمن مردود دانستن عقاید غالیان با استدلال و برهان، با بیان علل و پیامدهای غلو و نیز توطئه‌های غالیان، شیعیان را به دوری گزیدن از آنان توصیه می‌کردند. عالمان شیعه نیز به پیروی از امامان به مبارزه با غالیان و عقاید غلوآمیز پرداختند.
از غلو در [[کلام اسلامی|علم کلام]]، [[علم رجال]] و فرقه‌شناسی بحث شده است. [[مجتهد|فقها]] نیز درباره غلو و احکام کسانی که باورهای غلوآمیز دارند بحث کرده‌اند. از نظر آنان هر باور غلوآمیزی که منجر به انکار یکی از [[ضروری دین|ضروریات دین]] شود، در حکم [[کفر]] است و باورمندان به آن کافر محسوب شده و احکام کافر بر آن‌ها مترتب می‌شود.


==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۸۷

ویرایش