قاعده ید: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[حدیث|روایاتی]] که در آنها به صحت مالکیت فردی که دارای تسلط بر اشیا است اذعان شده است:<ref>بجنوردی، قواعد فقهیه، ج۱، ص۳۸۲.</ref> ناصر مکارم شیرازی در [[القواعد الفقهیة (مکارم شیرازی)|کتاب القواعد الفقهیة]] ۵ روایت در جهت استدلال برای اثبات ملکیت صاحب ید برمی‌شمرد.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۸۵-۲۸۹.</ref> مانند روایتی که در آن گفته شده فردی در محضر [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] گفت اگر مالی را در دست کسی ببینم تنها [[بینه شرعی|گواهی]] میدهم آن مال دست اوست نه اینکه او مالک باشد. امام(ع) در جواب فرمودند جایز است آن مال را از او بخری و این را حلال میدانی و بعد از خرید ادعا میکنی که مال توست. چگونه از ابتدا شهادت به مالکیت او نمیدهی؟!<ref>کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۷، ص۳۸۷.</ref> همچنین در قسمتی از حدیثی دیگر، امام صادق(ع) می‌فرماید: «هرکس بر مالی تسلط دارد مالک آن است.»<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۲۶، ص۲۱۶.</ref> مکارم شیرازی معتقد است با توجه به روایات، لزوم عسر و حرج و اختلال نظام نیز می‌تواند به عنوان [[حکمت حکم شرعی|حکمت]]، برای اثبات مالکیت صاحب ید مورد استفاده قرار گیرد.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ج۱، ص۲۸۵.</ref>