پرش به محتوا

کاظم (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

۲۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز کاظم (لقب)» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان)))
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''کاظِم''' از مشهورترین [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام کاظم(ع)|القاب امام موسی بن جعفر(ع)]] است.<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۷۴۳.</ref>  
'''کاظِم''' از مشهورترین [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام کاظم(ع)|القاب امام موسی بن جعفر(ع)]] است.<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۷۴۳.</ref>  


دلیل ملقب شدن امام هفتم شیعیان به کاظم، این بود که خشم خود را کنترل می‌کرد.<ref> ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴.</ref>  و در برابر ستم‌های ظالمان صبر می‌کرد و [[کظم غیظ]] می‌نمود.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۲.</ref> در کتاب‌های اخلاقی نیز آمده است به کسی که بسیار [[خشم]] خود را کنترل کند، کاظم گفته می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۳۳؛ غزالی، احیاء علوم‌الدین، دارالمعرفه، ج۳، ص۱۷۶.</ref>  
دلیل ملقب شدن امام هفتم شیعیان به کاظم، این بود که خشم خود را کنترل می‌کرد.<ref> ابن‌اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴.</ref>  و در برابر ستم‌های ظالمان صبر می‌کرد و [[کظم غیظ|کَظْمِ غَیظ]] می‌نمود.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۲.</ref> در کتاب‌های اخلاقی نیز آمده است به کسی که بسیار [[خشم]] خود را کنترل کند، کاظم گفته می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ج۱، ص۳۳۳؛ غزالی، احیاء علوم‌الدین، دارالمعرفه، ج۳، ص۱۷۶.</ref>  


در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تَذکرة الخَواص]] سبط بن جوزی (درگذشت ۶۵۴ق) آمده است که امام موسی کاظم(ع) بدان‌جهت «کاظم» نامیده شد که هرگاه از کسی چیزی به او می‌رسید، برایش مالی می‌فرستاد.<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.</ref> [[سید هاشم معروف الحسنی]] (درگذشت ۱۹۸۴م) هم در کتاب [[سیرة الائمة الاثنی عشر (کتاب)|سیرة الائمة الاثنی‌عشر]] با تکیه بر نقل تذکرة الخواص می‌گوید او کاظم نامیده می‌شد، چون هرگاه از کسی بدی می‌دید اموالی که نیاز آن کس را برطرف می‌ساخت، برایش می‌فرستاد.<ref>الحسنی، سیرة الائمة الاثنی‌عشر، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۵.</ref>
در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تَذکرة الخَواص]] سبط بن جوزی (درگذشت ۶۵۴ق) آمده است که امام موسی کاظم(ع) بدان‌جهت «کاظم» نامیده شد که هرگاه از کسی چیزی به او می‌رسید، برایش مالی می‌فرستاد.<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.</ref> [[سید هاشم معروف الحسنی]] (درگذشت ۱۹۸۴م) هم در کتاب [[سیرة الائمة الاثنی عشر (کتاب)|سیرة الائمة الاِثنی‌عشَر]] با تکیه بر نقل تذکرة الخواص می‌گوید او کاظم نامیده می‌شد، چون هرگاه از کسی بدی می‌دید اموالی که نیاز آن کس را برطرف می‌ساخت، برایش می‌فرستاد.<ref>الحسنی، سیرة الائمة الاثنی‌عشر، ۱۳۸۲ق، ج۳، ص۳۰۵.</ref>


گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳؛ قرشی، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.</ref> از جمله گفته شده مردی از نوادگان [[عمر بن خطاب]] در حضور امام کاظم، به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و از او پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد [[عالم غیب|غیب]] نمی‌دانم. امام فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به [[مسجد]] رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن امام کاظم برخاست و آیه «[[آیه ۱۲۴ سوره انعام|اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ]]؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»، را بلند خواند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.</ref>
گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳؛ قرشی، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.</ref> از جمله گفته شده مردی از نوادگان [[عمر بن خطاب]] در حضور امام کاظم، به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و از او پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد [[عالم غیب|غیب]] نمی‌دانم. امام فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به [[مسجد]] رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن امام کاظم برخاست و آیه «[[آیه ۱۲۴ سوره انعام|اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ]]؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد»، را بلند خواند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.</ref>