پرش به محتوا

توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{درباره|گروهی از شیعیان خونخواه امام حسین |اقدامات آن‌ها|قیام توابین}}
{{درباره|گروهی از شیعیان خونخواه امام حسین |اقدامات آن‌ها|قیام توابین}}
'''تَوّابین''' (به‌معنای توبه‌کنندگان) گروهی از اهالی کوفه که به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خُزاعی]] در سال ۶۵ق برای [[خونخواهی امام حسین(ع)]] علیه [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] قیام کردند و بیشتر آنان در جنگ با سپاه [[عبیدالله بن زیاد|ابن‌زیاد]] در [[عین‌الوردة|عینُ الوَرده]] به [[شهادت]] رسیدند.<ref>نگاه کنید به ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۸، ص۱۴۸.</ref> برخی از اینان با ارسال نامه به امام حسین(ع) از او دعوت کرده بودند تا به کوفه برود و او را یاری می‌کنند؛ با این حال در [[واقعه کربلا]] امام را یاری نکردند. آنان پس از واقعه کربلا، از کرده خود پشیمان شدند و برای خونخواهی امام حسین علیه حکومت اموی قیام کردند و به توّابین شهرت یافتند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.</ref> این نخستین قیام شیعی پس از [[واقعه کربلا]] بود.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref>
'''تَوّابین''' (به‌معنای توبه‌کنندگان) گروهی از اهالی کوفه که به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خُزاعی]] در سال ۶۵ق برای [[خونخواهی امام حسین(ع)]] علیه [[خلافت بنی‌امیه|حکومت بنی‌امیه]] قیام کردند و بیشتر آنان در جنگ با سپاه [[عبیدالله بن زیاد|ابن‌زیاد]] در [[عین‌الوردة|عینُ الوَرده]] به [[شهادت]] رسیدند.<ref>نگاه کنید به ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۸، ص۱۴۸.</ref> برخی از اینان با ارسال [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه به امام حسین(ع)]] از او دعوت کرده بودند تا به [[کوفه]] برود و او را یاری می‌کنند؛ با این حال در [[واقعه کربلا]] امام را یاری نکردند. آنان پس از واقعه کربلا، از کرده خود پشیمان شدند و برای خونخواهی [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین]] علیه حکومت اموی قیام کردند و به توّابین شهرت یافتند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.</ref> این نخستین قیام شیعی پس از [[واقعه کربلا]] بود.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref>


تعداد توابین را چهار هزار تن گفته‌اند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.</ref> سلیمان بن صرد، [[رفاعة بن شداد بجلی|رِفاعة بن شَدّاد بَجَلی]]، [[مسیب بن نجبه|مُسَیّب بن نَجبه]]، [[عبدالله بن سعد ازدی|عبدالله بن سعد اَزْدی]] و [[عبدالله بن وال تیمی]] از سران توابین بودند به جز رفاعه چهار نفر دیگر در این قیام به شهادت رسیدند.<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref>
تعداد توابین را چهار هزار تن گفته‌اند.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبیر، ۱۴۲۱ق، ج۵، ص۱۹۷.</ref> سلیمان بن صرد، [[رفاعة بن شداد بجلی|رِفاعة بن شَدّاد بَجَلی]]، [[مسیب بن نجبه|مُسَیّب بن نَجبه]]، [[عبدالله بن سعد ازدی|عبدالله بن سعد اَزْدی]] و [[عبدالله بن وال تیمی]] از سران توابین بودند به جز رفاعه چهار نفر دیگر در این قیام به شهادت رسیدند.<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref>