Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
تسنن دوازده‌امامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
اصطلاح «تسنن دوازده‌امامی» عنوانی جدید در تاریخ‌پژوهی ایران قلمداد شده است؛ اما برخی محققان، با استناد به نسخه‌ای خطی گفته‌اند در اواخر دوره صفویه هم به کار می‌رفته است. برخی از عوامل شکل‌گیری تسنن دوازده‌امامی چنین بیان شده است: سقوط [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]]، تسامح مذهبی [[ایلخانان|ایلخانان مغول]] و امیران تیموری، رشد [[تصوف]] و مرجعیت‌یافتن صوفیان، و نزدیک‌شدن تصوف و [[شیعه|تشیع]] به یکدیگر. | اصطلاح «تسنن دوازده‌امامی» عنوانی جدید در تاریخ‌پژوهی ایران قلمداد شده است؛ اما برخی محققان، با استناد به نسخه‌ای خطی گفته‌اند در اواخر دوره صفویه هم به کار می‌رفته است. برخی از عوامل شکل‌گیری تسنن دوازده‌امامی چنین بیان شده است: سقوط [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]]، تسامح مذهبی [[ایلخانان|ایلخانان مغول]] و امیران تیموری، رشد [[تصوف]] و مرجعیت‌یافتن صوفیان، و نزدیک‌شدن تصوف و [[شیعه|تشیع]] به یکدیگر. | ||
تاریخ‌پژوهان، تسنن دوازده‌امامی را از دلایل اصلی رواج [[شیعه|تشیع]] در شرق اسلامی، به‌خصوص ایران و زمینه اصلی پیدایش [[صفویان|دولت شیعی صفویه]] می‌دانند. به باور آنها وجود حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی در سرتاسر قرون نهم و دهم قمری، زمینه تحول مذهبی [[ایران|ایرانیان]] از تسنن به تشیع آماده کرد. | تاریخ‌پژوهان، تسنن دوازده‌امامی را از دلایل اصلی رواج [[شیعه|تشیع]] در شرق اسلامی، به‌خصوص ایران و زمینه اصلی پیدایش [[صفویان|دولت شیعی صفویه]] می‌دانند. به باور آنها وجود حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی در سرتاسر قرون نهم و دهم قمری، زمینه تحول مذهبی [[ایران|ایرانیان]] را از تسنن به تشیع آماده کرد. | ||
در ایران، قرن‌های نهم و دهم قمری، حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی شکل گرفتند. همچنین چهره‌های مختلف فرهنگی دارای گرایش تسنن دوازده‌امامی قلمداد شده‌اند که در آثارشان، در کنار یادکرد از خلفای سه‌گانه، از [[امامان شیعه|ائمه شیعه]] با عنوان حجت‌های [[عصمت|معصوم]] الهی یاد کرده‌اند. | در ایران، قرن‌های نهم و دهم قمری، حکومت‌هایی با رویکرد تسنن دوازده‌امامی شکل گرفتند. همچنین چهره‌های مختلف فرهنگی دارای گرایش تسنن دوازده‌امامی قلمداد شده‌اند که در آثارشان، در کنار یادکرد از خلفای سه‌گانه، از [[امامان شیعه|ائمه شیعه]] با عنوان حجت‌های [[عصمت|معصوم]] الهی یاد کرده‌اند. | ||