پرش به محتوا

امام حسن مجتبی علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

جز امام حسن مجتبی علیه‌السلام» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان)))
خط ۱۵۰: خط ۱۵۰:
به گفته حسین محمد جعفری در کتاب [[تشیع در مسیر تاریخ (کتاب)|تشیع در مسیر تاریخ]]، بسیاری از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] که پس از ساخت [[کوفه]] در این شهر ساکن شده یا در دوره [[خلافت امام علی(ع)]]، همراه او به کوفه آمده بودند، در [[بیعت]] با امام حسن(ع) شرکت کردند یا [[خلافت]] او را پذیرفتند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸</ref> جعفری با تکیه بر قرائنی معتقد است اهالی [[مکه]] و [[مدینه]] نیز با خلافت حسن بن علی موافق بودند و مردم [[عراق]] او را تنها گزینه برای این مقام می‌دانستند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸-۱۶۰</ref> به گفته جعفری مردم [[یمن]] و فارس نیز نسبت به این بیعت، تایید ضمنی داشته یا حداقل، اعتراض و مخالفتی نکرده‌اند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۶۱</ref>
به گفته حسین محمد جعفری در کتاب [[تشیع در مسیر تاریخ (کتاب)|تشیع در مسیر تاریخ]]، بسیاری از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] که پس از ساخت [[کوفه]] در این شهر ساکن شده یا در دوره [[خلافت امام علی(ع)]]، همراه او به کوفه آمده بودند، در [[بیعت]] با امام حسن(ع) شرکت کردند یا [[خلافت]] او را پذیرفتند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸</ref> جعفری با تکیه بر قرائنی معتقد است اهالی [[مکه]] و [[مدینه]] نیز با خلافت حسن بن علی موافق بودند و مردم [[عراق]] او را تنها گزینه برای این مقام می‌دانستند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۵۸-۱۶۰</ref> به گفته جعفری مردم [[یمن]] و فارس نیز نسبت به این بیعت، تایید ضمنی داشته یا حداقل، اعتراض و مخالفتی نکرده‌اند.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۰ش، ص۱۶۱</ref>


در برخی منابع آمده است هنگام بیعت، شروطی مطرح شد؛ از جمله در [[الامامة و السیاسة (کتاب)|الامامة و السیاسة]] آمده است حسن بن علی به مردم گفت: آیا بیعت می‌کنید که فرمانم را اطاعت کنید و با هر کس جنگیدم بجنگید و با هر کس صلح کردم، صلح کنید؟ آنها با شنیدن این سخن به تردید افتادند و نزد [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] رفتند تا با او بیعت کنند، ولی او گفت: به خدا پناه می‌برم که تا حسن زنده است با شما بیعت کنم. آنان بازگشتند و با حسن بن علی بیعت کردند.<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۴.</ref> طبری (درگذشته ۳۱۰ق) گفته است [[قیس بن سعد بن عباده|قیس بن سعد]] هنگام بیعت با او شرط کرد که بر اساس [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت|سنت پیامبر]] عمل کند و با کسانی که خون مسلمانان را [[حلال]] می‌شمرند، بجنگد؛ ولی امام حسن(ع)، تنها کتاب خدا و سنت پیامبر را پذیرفت و هر شرط دیگری را برگرفته از همین دو شرط دانست.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۱۵۸.</ref> عده‌ای از این گونه گزارش‌ها چنین نتیجه گرفته‌اند که امام حسن(ع) فردی صلح‌طلب و جنگ‌گریز بوده و سیره و منش او با [[امام علی علیه‌السلام|پدر]] و [[امام حسین علیه‌السلام|برادرش]] تفاوت داشته است.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/hasan-b-ali «ḤASAN B. ʿALI B. ABI ṬĀLEB»]، iranicaonline؛ <ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۲ش، ص۱۶۱.</ref>
در برخی منابع آمده است هنگام بیعت، شروطی مطرح شد؛ از جمله در [[الامامة و السیاسة (کتاب)|الامامة و السیاسة]] آمده است حسن بن علی به مردم گفت: آیا بیعت می‌کنید که فرمانم را اطاعت کنید و با هر کس جنگیدم بجنگید و با هر کس صلح کردم، صلح کنید؟ آنها با شنیدن این سخن به تردید افتادند و نزد [[امام حسین علیه‌السلام|حسین بن علی(ع)]] رفتند تا با او بیعت کنند، ولی او گفت: به خدا پناه می‌برم که تا حسن زنده است با شما بیعت کنم. آنان بازگشتند و با حسن بن علی بیعت کردند.<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۴.</ref> طبری (درگذشته ۳۱۰ق) گفته است [[قیس بن سعد بن عباده|قیس بن سعد]] هنگام بیعت با او شرط کرد که بر اساس [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت|سنت پیامبر]] عمل کند و با کسانی که خون مسلمانان را [[حلال]] می‌شمرند، بجنگد؛ ولی امام حسن(ع)، تنها کتاب خدا و سنت پیامبر را پذیرفت و هر شرط دیگری را برگرفته از همین دو شرط دانست.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۱۵۸.</ref> عده‌ای از این گونه گزارش‌ها چنین نتیجه گرفته‌اند که امام حسن(ع) فردی صلح‌طلب و جنگ‌گریز بوده و سیره و منش او با [[امام علی علیه‌السلام|پدر]] و [[امام حسین علیه‌السلام|برادرش]] تفاوت داشته است.<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۲ش، ص۱۶۱.</ref>


[[رسول جعفریان]] معتقد است که این شرط‌ها، به این معنا نبود که حسن بن علی از آغاز قصد جنگ نداشته، بلکه هدف اصلی وی، حفظ حوزه اقتدار خود به عنوان پیشوای جامعه برای آزاد بودن در تصمیم‌گیری بوده است و حتی اقدامات بعدی او نشان می‌دهد که بر جنگ اصرار داشته است.<ref>جعفریان، حیات فکرى و سیاسى ائمه، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۲.</ref> به گفته [[ابوالفرج اصفهانی|ابوالفَرَج اصفهانی]] یکی از نخستین اقدامات حسن بن علی(ع) پس از خلافت، افزایش صد در صدی دستمزد سربازان بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۶۴</ref>
[[رسول جعفریان]] معتقد است که این شرط‌ها، به این معنا نبود که حسن بن علی از آغاز قصد جنگ نداشته، بلکه هدف اصلی وی، حفظ حوزه اقتدار خود به عنوان پیشوای جامعه برای آزاد بودن در تصمیم‌گیری بوده است و حتی اقدامات بعدی او نشان می‌دهد که بر جنگ اصرار داشته است.<ref>جعفریان، حیات فکرى و سیاسى ائمه، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۲.</ref> به گفته [[ابوالفرج اصفهانی|ابوالفَرَج اصفهانی]] یکی از نخستین اقدامات حسن بن علی(ع) پس از خلافت، افزایش صد در صدی دستمزد سربازان بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۶۴</ref>
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵

ویرایش