فحاشی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''دُشْنام'''، '''ناسِزا''' یا '''فُحْش''' (به‌عربی: سَبّْ یا شَتْم) بکارگیری الفاظ رکیک، زشت و ناپسند (در قالب گفتار یا نوشتار) علیه دیگری به‌جهت توهین و اهانت به شخصیت وی یا بستگان او. به این عمل '''فَحّاشی''' یا '''ناسزاگویی''' گویند. | '''دُشْنام'''، '''ناسِزا''' یا '''فُحْش''' (به‌عربی: سَبّْ یا شَتْم) بکارگیری الفاظ رکیک، زشت و ناپسند (در قالب گفتار یا نوشتار) علیه دیگری به‌جهت توهین و اهانت به شخصیت وی یا بستگان او. به این عمل '''فَحّاشی''' یا '''ناسزاگویی''' گویند. | ||
در آیات و روایات متعددی از این کار نهی شده و برای دشنام‌دهندگان وعده عذاب داده شده است. برخی دو واژه «فسوق»، و «قول زور» در قرآن کریم را بر ناسزا تطبیق کرده‌اند. بر همین اساس فقیهان ناسزاگویی را حرام دانسته، و مواردی چون ناسزاگفتن به شخص | در [[آیه|آیات]] و [[حدیث|روایات]] متعددی از این کار نهی شده و برای دشنام‌دهندگان وعده عذاب داده شده است. برخی دو واژه «فسوق»، و «قول زور» در [[قرآن|قرآن کریم]] را بر ناسزا تطبیق کرده‌اند. بر همین اساس [[مجتهد|فقیهان]] ناسزاگویی را [[حرام]] دانسته، و مواردی چون ناسزاگفتن به شخص [[بدعت|بدعت‌گذار]]، اظهار کننده گناه، و... را از آن استثناء کرده‌اند. [[محمدتقی شیرازی|شیرازی]]، در حاشیه بر [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]، فحاشی به [[کفر|کافر]]، غیر ممیّز و حتی حیوانات را ممنوع اعلام کرده است. | ||
محققین هر کدام از | محققین هر کدام از [[لعن|لَعْن]]، سَبّْ، ناسزا (شتم)، فحش و [[قذف|قَذْف]] را متفاوت انگاشته و تفاوت‌هایی را برای آن‌ها بیان کرده‌اند. ناسزا در [[فقه]] اسلامی اگر مشتمل بر قَذْف باشد، دارای آثاری از جمله [[حد شرعی|حد]] یا [[تعذیر]] است. همچنین به اتفاق فقیهان شیعه، اگر کسی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] یا یکی از [[امامان شیعه|أئمه(ع)]] را از روی عمد و بنابر عقیده (ونه از روی عصابنیت یا شوخی یا بدون اراده جدی و یا جهل) سب کند مستحق قتل است. | ||
فقیهان از دشنام به مناسبت در باب‌های طهارت، تجارت و دیات سخن گفته‌اند. | فقیهان از دشنام به مناسبت در باب‌های طهارت، تجارت و دیات سخن گفته‌اند. | ||