واقعه کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[۷ محرم|هفتم محرم]]، عبیدالله بن زیاد در نامه‌ای به [[عمر بن سعد]]، خواستار بسته شدن آب به روی امام حسین (ع) و یارانش شد. چون نامه به دست عمر بن سعد رسید، به [[عمرو بن حجاج زبیدی|عَمْرو بن حَجّاج زُبَیْدی]] فرمان داد تا با پانصد سوار به کنار شریعه فرات برود و مانع دسترسی حسین(ع) و یارانش به آب شود.<ref>الدینوری، اخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۵؛ بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۸۰؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۱۲؛ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۸۶.</ref>

در ابتدای جنگ، حملات به صورت گروهی انجام شد. طبق بعضی روایات تاریخی، تا ۵۰ تن از یاران امام، در اولین حمله به [[شهادت]] رسیدند. پس از آن، یاران امام به صورت فردی و یا دو نفری به مبارزه رفتند. اصحاب اجازه نمی‌دادند کسی از سپاه دشمن به حسین(ع) نزدیک شود.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۲۹-۴۳۰</ref> پس از شهادت یاران غیرهاشمی امام حسین(ع) در صبح و بعداز ظهر عاشورا، یاران [[بنی‌هاشم|بنی‌هاشمی]] حسین(ع) برای نبرد پیش آمدند. اولین کسی که از بنی هاشم از حسین(ع) اجازه میدان طلبید و به شهادت رسید، [[علی اکبر]] بود.<ref>بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۳۶۱-۳۶۲؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل‌الطالبیین، دارالمعرفه،  ص۸۰؛ دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۴۶؛ ابن نما حلی، مثیرالاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۶۸.</ref> پس از او دیگر خاندان امام نیز یکی پس از دیگری به میدان رفتند و به شهادت رسیدند. [[حضرت ابوالفضل علیه السلام|ابوالفضل العباس(ع)]]، پرچمدار سپاه و محافظ خیمه‌ها نیز در نبرد با نگهبانان [[رود فرات|شریعه فرات]] به شهادت رسید.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۴۶-۴۴۹؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۰۸.</ref>