واقعه کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←وقایع پس از شهادت امام
جز (←شهادت امام حسین) |
|||
| خط ۲۴۱: | خط ۲۴۱: | ||
پس از آنکه سنان بن انس، سر امام را به خولی داد. سپاهیان عمر سعد هر چه را که حضرت به تن داشت، غارت کردند. [[قیس بن اشعث]] و [[بحر بن کعب]]، (لباس)<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۷۸؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۵۴۳.</ref>، [[اسود بن خالد اودی]] (نعلین)، [[جمیع بن خلق اودی]] (شمشیر)، [[اخنس بن مرثد]] ([[عمامه]])، [[بجدل بن سلیم]] (انگشتر) و [[عمر بن سعد]]، (زره)<ref>سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۳۰.</ref> آن حضرت را ربودند. | پس از آنکه سنان بن انس، سر امام را به خولی داد. سپاهیان عمر سعد هر چه را که حضرت به تن داشت، غارت کردند. [[قیس بن اشعث]] و [[بحر بن کعب]]، (لباس)<ref>ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۷۸؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۵۴۳.</ref>، [[اسود بن خالد اودی]] (نعلین)، [[جمیع بن خلق اودی]] (شمشیر)، [[اخنس بن مرثد]] ([[عمامه]])، [[بجدل بن سلیم]] (انگشتر) و [[عمر بن سعد]]، (زره)<ref>سید بن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۱۳۰.</ref> آن حضرت را ربودند. | ||
==رساندن خبر شهادت امام== | |||
پس از اینکه امام حسین از اسب به زمین افتاد ذوالجناح بر بالین او آمد و به دور جسد بی‌حال امام می‌چرخید و او را بو می‌کرد و می‌بوسید. سپس پیشانی‌اش به خون بدن امام حسین آغشته کرد در حالیکه پاهایش را بر زمین می‌کوبید و شیهه سر می‌داد به سوی خیمه‌گاه رفت <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> هنگامی که به خیمه‌گاه رسید شیهه می‌کشید و سر خود را به زمین می‌کوبید، وقتی که اهل بیت امام حسین ذوالجناح را به آن حال دیدند از خیمه‌ها بیرون آمده و دور ذوالجناح گرد آمده و دست بر سر و صورت و پای او می‌کشیدند ام کلثوم دو دست خود را بر بالای سر خویش گذاشت و گفت: وامحمداه واجداه وانبیاه.. <ref>قمی، منتهی‌الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۹۱۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۴۴، ص۳۲۱.</ref> این داستان از روضه‌هایی است که در مجالس عزاداری حسینی توسط مداحان خوانده می‌شود. <ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵، ص۲۳۴. | |||
</ref> | |||
=== غارت خیمه‌ها=== | === غارت خیمه‌ها=== | ||
پس از شهادت حسین(ع)، سپاه دشمن به خیمه‌ها هجوم بردند و آنچه بود به غنیمت گرفتند. آنان در این امر بر یکدیگر سبقت می‌رفتند.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۲ و۳۴۵.</ref> شمر به قصد کشتن [[امام سجاد(ع)]] همراه گروهی از سپاهیان، وارد خیمه‌گاه شدند که زینب(س) مانع این کار شد. به نقلی دیگر برخی از سپاهیان عمر بن سعد به این امر اعتراض کردند.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۵.</ref> عمر بن سعد دستور داد زنان حرم را در چادری جمع کردند و تعدادی را بر محافظت آنان گماشت.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۴-۴۵۳.</ref> | پس از شهادت حسین(ع)، سپاه دشمن به خیمه‌ها هجوم بردند و آنچه بود به غنیمت گرفتند. آنان در این امر بر یکدیگر سبقت می‌رفتند.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۲ و۳۴۵.</ref> شمر به قصد کشتن [[امام سجاد(ع)]] همراه گروهی از سپاهیان، وارد خیمه‌گاه شدند که زینب(س) مانع این کار شد. به نقلی دیگر برخی از سپاهیان عمر بن سعد به این امر اعتراض کردند.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۵.</ref> عمر بن سعد دستور داد زنان حرم را در چادری جمع کردند و تعدادی را بر محافظت آنان گماشت.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۳۷۹ش، ص۳۴۶؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۴-۴۵۳.</ref> | ||