پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

===احزاب و گروه‌های سیاسی===

از نخستین نمونه‌های گروه‌های سیاسی شیعه می‌توان به «کنفرانس سراسری شیعیان هند» اشاره کرد که در سال ۱۹۰۷/ ۱۲۸۶ش. و پیش از استقلال پاکستان فعالیت خود را آغاز کرد. «اداره تحفظ حقوق شیعه»، «شیعه مطالبات کمیتی» (کمیته مطالبات شیعیان) و «حزب سیاسی شیعه» از جمله سازمان‌های شیعی است که در مقاطع مختلف فعالیت داشته‌اند.<ref>عارفی، شیعیان پاکستان، ۱۳۸۵ش، ص۴۳۴</ref>

*[[تحریک جعفریه]]: این سازمان که مهم‌ترین گروه سیاسی [[شیعه]] پاکستان بوده و فعالیت تاثیرگزاری در تاریخ پاکستان داشته در تاریخ ۱۳۵۸ش/۱۹۷۹م با نام [[تحریک نفاذ فقه جعفریه]] (نهضت اجرای فقه جعفری) آغاز به کار کرد و بعدها نام تحریک جعفریه پاکستان یافت. این حزب سیاسی در واکنش به سیاست مذهبی ژنرال ضیاء‌الحق رئیس‌ جمهور این کشور (۱۳۵۶-۱۳۶۷ش)/(۱۹۷۷-۱۹۸۷م) ایجاد شد که شعار حاکم کردن فقه [[ابوحنیفه|حنفیه]] را مطرح کرد.

در این دوران طرحی با نام نظام مصطفی برای اجرای جدی‌تری احکام اجرایی در پاکستان طرح و اجرا شد که برخی از برنامه‌های آن مانند اخذ [[زکات]] اجباری، یک شکل کردن نظام آموزش دینی و دولتی کردن [[وقف|اوقاف]] شیعه مورد مخالفت شیعیان قرار گرفت. در سال ۱۹۷۹م همایش بزرگی از شیعیان پاکستان در شهر بکر تشکیل شد و علامه مفتی [[جعفر حسین]] ریاست و رهبری شیعیان پاکستان را برعهده گرفت.{{مدرک}} پس از درگذشت مفتی جعفر حسین در سال ۱۳۶۲ش/۱۹۸۳م. علامه [[عارف حسین حسینی]] به رهبری نهضت رسید. در دوره رهبری وی فعالیت سیاسی این نهضت گسترش یافت و تبدیل به یک حزب سیاسی شد. عارف حسین حسینی در سال ۱۳۶۷ش/۱۹۸۸م به [[شهادت]] رسید و بعد از وی [[سید ساجد علی نقوی]] (عضو [[مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام]]) جایگزین وی شد.<ref>دایرة‌المعارف تشیع، ج ۳، ص۶۰۵؛عارفی، شیعیان پاکستان، ۱۳۸۵ش، ۴۳۸-۴۴۱</ref>