۱۷٬۲۲۳
ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''گریه بر حسین(ع)''' گریستن بر مظلومیت و مصیبتهای [[امام حسین علیهالسلام|حسین بن علی]] امام سوم [[شیعه|شیعیان]] | '''گریه بر حسین(ع)''' گریستن بر مظلومیت و مصیبتهای [[امام حسین علیهالسلام|حسین بن علی]] امام سوم [[شیعه|شیعیان]] است. در [[حدیث|احادیث معصومان(ع)]] نسبت به این امر تأکید شده و در برخی روایات چنین آمده که [[فرشته|فرشتگان]] و [[پیامبران]] نیز بر مصیبتهای آن حضرت گریه کردند. بخشش [[گناه|گناهان]]، [[مرگ|مرگ آسان]] و جایگاه [[بهشت]] از جمله پاداشهایی است که در روایات برای گریه بر امام حسین شمرده شده و شرط برخورداری از آن را شناخت آن حضرت و رعایت [[حلال]] و [[حرام]] الهی دانستهاند.<br> | ||
گریه در سوگ | گریه در سوگ امام حسین نوعی [[بیعت]] و پیوند قلبی با [[اهلبیت(ع)]] شناخته میشود. این گریه را سلاحی برای اعتراض به ستمگران و موجب بقای [[اسلام]] دانستهاند. علاوه بر گریستن در عزای امام، گریاندن و خود را شبیه گریهکنندگان در آوردن نیز، مورد سفارش اهلبیت(ع) بوده و برای آن، اجر و پاداش ذکر نمودهاند. | ||
==مفهوم و جایگاه== | ==مفهوم و جایگاه== | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==گریاندن و تباکی== | ==گریاندن و تباکی== | ||
علاوه بر گریستن در عزای | علاوه بر گریستن در عزای امام حسین(ع)، گریاندن و حتی خود را شبیه گریهکنندگان در آوردن -که از آن به [[تباکی]] یاد میشود<ref>محدّثی، فرهنگ عاشورا، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۳.</ref>- نیز، مورد سفارش امامان معصوم(ع) واقع شده و آن را دارای پاداش دانستهاند. [[شیخ صدوق]] طبق سندی، از [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]] نقل میکند که هر کس یاد مصیبت ما [اهل بیت] کند و بگرید و بگریاند، در آن روزی که چشمها میگریند (روز قیامت) چشم او گریان نیست.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ق، ص۷۳.</ref> همچنین از [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر]] و [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق]] نقل شده است که هر کس [در سوگ حسین(ع)] بگرید، یا دیگری را -هر چند یک نفر- بگریاند، ما بهشت را برای او تضمین میکنیم و هر کس هم که گریهاش نیامد، امّا حالت و هیئت سوگواران را بر خود گیرد همین پاداش را خواهد داشت.<ref>ابننما، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۱۴.</ref> به گفته [[شیخ عباس قمی]] مراد از تباکی [[ریا]] نیست؛ چراکه گریه بر سیدالشهداء(ع) [[عبادت]] است و ریا در عبادات جایز نیست.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۰۶۰.</ref> تباکی، تشبّه به گریهکنندگان به منظور همراهی با آنهاست،<ref>[https://www.karbobala.com/articles/info/2105 «مبانی قرآنی گریه برای امام حسین(ع)»]، پایگاه تخصصی امام حسین.</ref> در حالی که ریا را تظاهر به نیکی برای نشان دادن به دیگران، دانستهاند.<ref>قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۰.</ref> | ||
== جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته== |
ویرایش