پرش به محتوا

امام حسن مجتبی علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح منبع)
خط ۲۹۹: خط ۲۹۹:
در برخی منابع اهل‌سنت آمده است [[مروان بن حکم]] که با او دشمنی می‌ورزید و مانع از دفن او کنار پیامبر شد، در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد و زیر تابوت را گرفت. وقتی به او اعتراض شد که تو حسن بن علی را در زمان حیاتش می‌آزردی، گفت من کسی را می‌آزردم که بردباری‌اش همسنگ کوه‌ها بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۶۷؛ ابن‌سعد، طبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ۳۵۴.</ref>
در برخی منابع اهل‌سنت آمده است [[مروان بن حکم]] که با او دشمنی می‌ورزید و مانع از دفن او کنار پیامبر شد، در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد و زیر تابوت را گرفت. وقتی به او اعتراض شد که تو حسن بن علی را در زمان حیاتش می‌آزردی، گفت من کسی را می‌آزردم که بردباری‌اش همسنگ کوه‌ها بود.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۶۷؛ ابن‌سعد، طبقات الکبری، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ۳۵۴.</ref>
نقل شده است که مردی شامی امام حسن(ع) را دید و به او ناسزا گفت. امام مجتبی(ع) پس از آنکه آن مرد ساکت شد، به او سلام کرد و با لبخند گفت: گویا در این شهر، غریب هستی. سپس به او گفت هر نیازی که داشته باشی ما برآورده می‌کنیم. آن مرد گریست و گفت خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد.<ref>ابن‌شهر‌آشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۹.</ref> در صلوات منسوب به [[خواجه نصیرالدین طوسی]] نیز که ویژگی‌های [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] را برشمرده او را بهره‌مند از [[حلم]] امام حسن(ع) دانسته است.{{مدرک}}
نقل شده است که مردی شامی امام حسن(ع) را دید و به او ناسزا گفت. امام مجتبی(ع) پس از آنکه آن مرد ساکت شد، به او سلام کرد و با لبخند گفت: گویا در این شهر، غریب هستی. سپس به او گفت هر نیازی که داشته باشی ما برآورده می‌کنیم. آن مرد گریست و گفت خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد.<ref>ابن‌شهر‌آشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۹.</ref> در صلوات منسوب به [[خواجه نصیرالدین طوسی]] نیز که ویژگی‌های [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] را برشمرده او را بهره‌مند از [[حلم]] امام حسن(ع) دانسته است.{{مدرک}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =الامام الحسن علیه السلام:{{سخ}}
* أَبُو بَكْرٍ أَحْمَدُ بْنُ عِمْرَانَ الْبَغْدَادِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا '''أَبُو الْحَسَنِ''' قَالَ حَدَّثَنَا '''أَبُو الْحَسَنِ''' قَالَ حَدَّثَنَا '''أَبُو الْحَسَنِ''' قَالَ حَدَّثَنَا ''''''الْحَسَنُ''' عَنِ '''الْحَسَنِ''' عَنِ '''الْحَسَنِ‌''''''
{{چپ‌چین}}
''إِنْ أَحْسَنَ الْحَسَنِ الْخُلُقُ الْحَسَنُ''
{{پایان چپ‌چین}}.{{سخ}}احمد بن عمران بغدادى،از «ابو الحسن» و او از «ابو الحسن» و او از «ابو الحسن» و او از «حسن» و او از «حسن» و او از «حسن» روايت می‌كند كه: «زيباترين زيبايى‌ها داشتن اخلاق زيباست.»{{سخ}} شیخ صدوق: ابو الحسن اولى محمد بن عبد الرحيم شوشترى، و ابو الحسن دوم على بن احمد بصرى تمار، و ابو الحسن سوم على بن محمد واقدى است.  حسن اولى حسن بن عرفه عبدى، و حسن دوم حسن بن ابى الحسن بصرى، و حسن سوم حسن بن على بن ابى طالب است. *| منبع =*'''منبع''': شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱ ص۲۹.| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}


::'''به بخشندگی در راه خدا و کمک به مردم شهرت داشت'''
::'''به بخشندگی در راه خدا و کمک به مردم شهرت داشت'''
۱۸٬۴۲۶

ویرایش