احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(تمیزکاری) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| وب‌گاه رسمی = | | وب‌گاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''جمال‌الدین احمد بن شمس‌الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی'''(۷۵۷-۸۴۱ق)، از [[فقیهان]] و [[حدیث|محدّثان]] [[امامیه|امامی]] که شهرت او بیشتر در [[اخلاق]]، [[دعا]] و سیر و سلوک است. اثر مشهور او در این زمینه، کتاب [[عدة الداعی و نجاح الساعی]] است که به دعا و آداب و مسائل مربوط به آن می‌پردازد. این کتاب، با عنوان «آیین بندگی و نیایش» و «آداب راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز» به فارسی ترجمه شده است. | '''جمال‌الدین احمد بن شمس‌الدین محمد بن فَهْد حِلّی اَسَدی'''(۷۵۷-۸۴۱ق)، از [[فقیهان]] و [[حدیث|محدّثان]] [[امامیه|امامی]] که شهرت او بیشتر در [[اخلاق]]، [[دعا]] و سیر و سلوک است. با اینکه زادگاه او معلوم نیست، اما به گفته‌ی بعضی‌ها مدتی در حله در مدرسه زینبیه مشغول تدریس بوده و مدتی هم در کربلا زندگی کرده است. او در علوم فقه و حدیث مسلط بوده و از علی بن محمد بن مکی اجازه حدیث داشته. وی نزد اساتیدی همچون؛ علی بن خازن حائری، مقداد بن عبد‌الله حلی ودیگر اساتید بوده است و شاگردانی را تربیت کرده است. اثر مشهور او در این زمینه، کتاب [[عدة الداعی و نجاح الساعی]] است که به دعا و آداب و مسائل مربوط به آن می‌پردازد. این کتاب، با عنوان «آیین بندگی و نیایش» و «آداب راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز» به فارسی ترجمه شده است. | ||
او در ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | او در ۸۴۱ق در [[کربلا]] وفات یافت و در [[باغ نقیب علویان]] به خاک سپرده شد. | ||