دروغ مصلحت‌آمیز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
از بررسی آراء متکلمان بزرگ معتزله می‌توان دریافت که در نظر آنان قبح دروغ ذاتی است.<ref>اترک، «چیستی دروغ»، ص۱۶۳-۱۶۵.</ref> اما از آنجا که [[اشاعره]] اساساً حسن و قبح ذاتی اعمال را قبول ندارند، در این بحث نیز قبح دروغ را ذاتی نمی‌دانند.<ref>اترک، «چیستی دروغ»، ص۱۶۵.</ref> | از بررسی آراء متکلمان بزرگ معتزله می‌توان دریافت که در نظر آنان قبح دروغ ذاتی است.<ref>اترک، «چیستی دروغ»، ص۱۶۳-۱۶۵.</ref> اما از آنجا که [[اشاعره]] اساساً حسن و قبح ذاتی اعمال را قبول ندارند، در این بحث نیز قبح دروغ را ذاتی نمی‌دانند.<ref>اترک، «چیستی دروغ»، ص۱۶۵.</ref> | ||
نظر غالب در بین متکلمان و فقهاء [[شیعه]]، این است که قبح دروغ ذاتی نیست. آنها بر این باورند که حُسن و قبح تنها برای دو مفهوم عدل و ظلم ذاتی است و سایر مفاهیم ارزشی به خودی خود اقتضای حسن و قبح را داشته، اگر تحت عنوان عدل درآیند حَسَن و در غیر این صورت قبیح خواهند بود. از این روی کذب نیز به خودی خود تنها اقتضای قبح را دارد، نه آن که قبح ذاتی آن باشد.<ref>مظفر، | نظر غالب در بین متکلمان و فقهاء [[شیعه]]، این است که قبح دروغ ذاتی نیست. آنها بر این باورند که حُسن و قبح تنها برای دو مفهوم عدل و ظلم ذاتی است و سایر مفاهیم ارزشی به خودی خود اقتضای حسن و قبح را داشته، اگر تحت عنوان عدل درآیند حَسَن و در غیر این صورت قبیح خواهند بود. از این روی کذب نیز به خودی خود تنها اقتضای قبح را دارد، نه آن که قبح ذاتی آن باشد.<ref>مظفر، اصول الفقه، ص۱۷۵ـ۱۷۶؛ سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنة و العقل، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۳۲.</ref> | ||
== دروغ مصلحتی؛ موارد جواز دروغ == | == دروغ مصلحتی؛ موارد جواز دروغ == | ||