آقا نجفی قوچانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (ویکی‌سازی) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| وب‌گاه رسمی = | | وب‌گاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''سید محمدحسن حسینی''' (۱۲۹۵-۱۳۶۳ق) | '''سید محمدحسن حسینی''' (۱۲۹۵-۱۳۶۳ق) مشهور به '''آقا نجفی قوچانی'''، از دانشمندان [[شیعه]] و عالمان دینی [[قرن چهاردهم قمری]]. وی که [[فقیه]]، [[حکیم]] و ادیب، و همچنین نویسنده دو کتاب مشهور [[سیاحت غرب]] و [[سیاحت شرق]] است، در سال ۱۲۹۵ق در روستای خرو یا خروه <ref>جابانی، سرزمین و مردم قوچان، ج ۱، ص ۳۳۴: روستای خرو یا خروه که اسم آماری آن در فرهنگ آبادی‌های کشور، خسرویه است، جزء دهستان مایوان از بخش فاروج شهرستان قوچان است که در انتهای دره‌ای سرسبز و خرم در قسمت شمالی دامنه کوه شاه‌جهان واقع گردیده... می‌گویند نام این روستا از نام خسروپرویز گرفته شده و اهالی آن دین زردشت داشته‌اند. جمعیت روستای خرو یا خسرویه برابر آمار سال ۱۳۶۵ مرکز آمار ایران، ۹۴۱ نفر است که اکثر فارسی‌زبان هستند.</ref> از توابع شهرستان [[قوچان]] تولد یافت. <ref>شاکری، مزاری در آغوش تاریخ، مقدمه.</ref> | ||
پدرش سیدمحمد که در خسرویه به کشاورزی اشتغال داشت، به تحصیل فرزندش رغبت بسیار نشان می‌داد، بنابراین محمدحسن در راه کسب علم و فضیلت تا آن جا پیش رفت که در سن ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید و پس از آن تا هنگام مرگ در سال ۱۳۶۳ قمری در قوچان، به تدریس، ارشاد و رتق و فتق امور مردم پرداخت، در گرفتاری‌ها از مردم حمایت می‌کرد و با آن که در هنگام مرگ در منطقه قوچان و حتی برخی شهرستان‌های اطراف نفوذ معنوی داشت، از مال و منال دنیا هیچ نداشت.<ref>شاکری، مزاری در آغوش تاریخ، مقدمه.</ref> | پدرش سیدمحمد که در خسرویه به کشاورزی اشتغال داشت، به تحصیل فرزندش رغبت بسیار نشان می‌داد، بنابراین محمدحسن در راه کسب علم و فضیلت تا آن جا پیش رفت که در سن ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید و پس از آن تا هنگام مرگ در سال ۱۳۶۳ قمری در قوچان، به تدریس، ارشاد و رتق و فتق امور مردم پرداخت، در گرفتاری‌ها از مردم حمایت می‌کرد و با آن که در هنگام مرگ در منطقه قوچان و حتی برخی شهرستان‌های اطراف نفوذ معنوی داشت، از مال و منال دنیا هیچ نداشت.<ref>شاکری، مزاری در آغوش تاریخ، مقدمه.</ref> | ||