confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۶۹۱
ویرایش
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
=== پیوستگی آیه به آیات قبل و بعد === | === پیوستگی آیه به آیات قبل و بعد === | ||
در آیه ۲۵۷ سخن از هدایت الهی بود (یخرجهم من الظلمات الی النور) و در آیات بعدی راههای هدایت الهی بیان میشود؛ ازاینرو در آیه ۲۵۸ استدلال عقلی به عنوان یکی از راهها و در آیه ۲۵۹ هدایت به صورت حسی و قابل مشاهده، با نشان دادن میراندن و زنده کردن آنچه در آیه ذکر شده، صورت میپذیرد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۵۹.</ref> چنانکه [[محمدجواد مغنیه]] معتقد است این آیه مثال برای مؤمنی است که خدا او را از ظلمات به نور هدایت میکند که در آیه ۲۵۷ ذکر شد.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۴۰۶.</ref> ولی جوادی آملی در [[تفسیر تسنیم (کتاب)|تفسیر تسنیم]] دیدگاه علامه طباطبایی را رد کرده است؛ زیرا به باور او، اگرچه با زیاد شدن علم شهودی (در برابر علم حصولی) درجات شخص افزایش مییابد، ولی زیاد شدن علم مصداقی برای بیرون شدن از ظلمات نیست.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۲۶۳.</ref> جوادی آملی در تبیین ارتباط این آیات، معتقد است در آیه ۲۵۷ ولایت خدا بر مؤمنان مطرح شده است و در آیات ۲۵۸، ۲۵۹ و ۲۶۰ سوره بقره نمونههایی از ولایت خدا ذکر میشود.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۲۶۳.</ref> | |||
در این آیه و نیز [[آیه ۲۶۰ سوره بقره]] پیرامون معاد گفتگو میشود به طوری که هدایت از طریق نمایش و به صورت محسوس و عملی بوده است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹۷۳م، ج۲، ص۳۵۹.</ref> در آيه ۲۵۹ ماجرای زنده شدن یک انسان و در آیه بعدی زنده شدن [[چهار مرغ ابراهیم]] نقل شده است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] معتقد است این آیه عطف به [[آیه ۲۵۸ سوره بقره]] است که درباره میراندن و زندهکردن از سوی خدا در آن سخن گفته شده است. به گفته طبرسی شخص مورد اشاره در داستان «[[عزیر (پیامبر)|عُزَیر]]» از [[پیامبران]] [[بنیاسرائیل]] است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ص۶۴۰.</ref> او همچنین قریهای که این واقعه رخ داده است را [[بیتالمقدس]] دانسته است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ص۶۳۹.</ref> | در این آیه و نیز [[آیه ۲۶۰ سوره بقره]] پیرامون معاد گفتگو میشود به طوری که هدایت از طریق نمایش و به صورت محسوس و عملی بوده است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹۷۳م، ج۲، ص۳۵۹.</ref> در آيه ۲۵۹ ماجرای زنده شدن یک انسان و در آیه بعدی زنده شدن [[چهار مرغ ابراهیم]] نقل شده است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] معتقد است این آیه عطف به [[آیه ۲۵۸ سوره بقره]] است که درباره میراندن و زندهکردن از سوی خدا در آن سخن گفته شده است. به گفته طبرسی شخص مورد اشاره در داستان «[[عزیر (پیامبر)|عُزَیر]]» از [[پیامبران]] [[بنیاسرائیل]] است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ص۶۴۰.</ref> او همچنین قریهای که این واقعه رخ داده است را [[بیتالمقدس]] دانسته است.<ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ص۶۳۹.</ref> | ||