Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۳۸۲
ویرایش
نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(←امامت) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
'''نبوت''' یا '''پیامبری'''، گزینشی الهی است که معارف الهی از سوی خداوند بر بنده برگزیده‌اش وحی می‌شود تا اخلاق و کردار بندگان را در مسیر کمال و سعادت، رهبری کند. مهمترین ویژگی‌های پیامبران، دریافت [[وحی|وحی تشریعی]]، توانایی [[معجزه]] و [[عصمت]] است. | '''نبوت''' یا '''پیامبری'''، گزینشی الهی است که معارف الهی از سوی خداوند بر بنده برگزیده‌اش وحی می‌شود تا اخلاق و کردار بندگان را در مسیر کمال و سعادت، رهبری کند. مهمترین ویژگی‌های پیامبران، دریافت [[وحی|وحی تشریعی]]، توانایی [[معجزه]] و [[عصمت]] است. | ||
ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در [[قرآن|قرآن کریم]]، [[حدیث|روایات]] معصومان و متون [[کلام اسلامی|کلامی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله اتمام حجت بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته‌اند؛ از جمله دعوت به [[توحید]] و [[معاد]]، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، [[تزکیه]] و [[تقوا]] و همچنین آزادسازی انسان‌ها از غل و زنجیرها. | ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در [[قرآن|قرآن کریم]]، [[حدیث|روایات]] معصومان و متون [[کلام اسلامی|کلامی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله [[اتمام حجت]] بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته‌اند؛ از جمله دعوت به [[توحید]] و [[معاد]]، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، [[تزکیه]] و [[تقوا]] و همچنین آزادسازی انسان‌ها از غل و زنجیرها. | ||
آموزه نبوت را از [[اصول دین]] به شمار آورده‌اند که باور به آن شرط [[اسلام|مسلمانی]] است. این آموزه در [[اسلام]] به معنای پیامبری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و پیامبرانی است که در قرآن یا [[سنت]] نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] آغاز شده و بنابر [[آیه]] صریح [[قرآن|قرآن کریم]]، با نبوت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] پایان یافته است. [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در این باور با یکدیگر همراه‌اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات [[چهارده معصوم|معصومان]]، معتقدند که پس از پایان نبوت، [[خدا|خداوند،]] [[امامان شیعه|امامان]] را برای حفظ و تبیین [[اسلام|دین]] برگزیده است. | آموزه نبوت را از [[اصول دین]] به شمار آورده‌اند که باور به آن شرط [[اسلام|مسلمانی]] است. این آموزه در [[اسلام]] به معنای پیامبری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و پیامبرانی است که در قرآن یا [[سنت]] نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] آغاز شده و بنابر [[آیه]] صریح [[قرآن|قرآن کریم]]، با نبوت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] پایان یافته است. [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در این باور با یکدیگر همراه‌اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات [[چهارده معصوم|معصومان]]، معتقدند که پس از پایان نبوت، [[خدا|خداوند،]] [[امامان شیعه|امامان]] را برای حفظ و تبیین [[اسلام|دین]] برگزیده است. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==ضرورت نبوت== | ==ضرورت نبوت== | ||
ضرورت نبوت و بعثت [[پیامبران]]، در [[قرآن]]، [[حدیث|روایات معصومان]] و [[کلام اسلامی|متون کلامی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله اتمام حجت بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع<ref>ایزدی‌تبار، «اثبات ضرورت نبوت از دیدگاه فیلسوفان»، در فصلنامه معارف عقلی، ش ۱۹، ص ۱۲.</ref>. | ضرورت نبوت و بعثت [[پیامبران]]، در [[قرآن]]، [[حدیث|روایات معصومان]] و [[کلام اسلامی|متون کلامی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله [[اتمام حجت]] بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع<ref>ایزدی‌تبار، «اثبات ضرورت نبوت از دیدگاه فیلسوفان»، در فصلنامه معارف عقلی، ش ۱۹، ص ۱۲.</ref>. | ||
*در قرآن، ضرورت نبوت با تکیه بر نیاز بشر بیان شده است؛ از جمله نیاز به [[عدالت]]، [[تزکیه]] و تعلیم.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> در توضیح این موارد گفته شده است که انسان به تنهایی و بدون رهبری پیامبران نمی‌تواند عدالت را در جامعه برپا کند؛ چرا که تحقق عدالت در همه شئون زندگی، نیازمند این است که پیامبران مصادیق مختلف عدالت را روشن کنند، قانون مبتنی بر عدالت بتواند حقوق همه افراد را در تمام زمینه‌ها رعایت کند و همچنین اجرای عدالت نیازمند یک مجری عادل و دادگر است که هرگز تحت تاثیر تمایلات نفسانی و خواسته‌های شخصی نباشد.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> اجرای این موارد، از آنجا که تنها با اتکا به نبوت و انبیا ممکن دانسته شده، به عنوان دلایل تبیین ضرورت نبوت بیان شده است. همین مقدمات برای موارد دیگری مانند تعلیم و تربیت بشر هم بیان شده است.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> | *در قرآن، ضرورت نبوت با تکیه بر نیاز بشر بیان شده است؛ از جمله نیاز به [[عدالت]]، [[تزکیه]] و تعلیم.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> در توضیح این موارد گفته شده است که انسان به تنهایی و بدون رهبری پیامبران نمی‌تواند عدالت را در جامعه برپا کند؛ چرا که تحقق عدالت در همه شئون زندگی، نیازمند این است که پیامبران مصادیق مختلف عدالت را روشن کنند، قانون مبتنی بر عدالت بتواند حقوق همه افراد را در تمام زمینه‌ها رعایت کند و همچنین اجرای عدالت نیازمند یک مجری عادل و دادگر است که هرگز تحت تاثیر تمایلات نفسانی و خواسته‌های شخصی نباشد.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> اجرای این موارد، از آنجا که تنها با اتکا به نبوت و انبیا ممکن دانسته شده، به عنوان دلایل تبیین ضرورت نبوت بیان شده است. همین مقدمات برای موارد دیگری مانند تعلیم و تربیت بشر هم بیان شده است.<ref>اسماعیلی، «ضرورت رسالت از نظر قرآن و حدیث»، در مجله پاسدار اسلام، ش ۳۱۵-۳۱۶، ص ۷۰-۷۴.</ref> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
*یادآوری نعمت های فراموش شده. | *یادآوری نعمت های فراموش شده. | ||
*اتمام حجت برمردمان با ابلاغ دستورات خداوند متعال. | *[[اتمام حجت]] برمردمان با ابلاغ دستورات خداوند متعال. | ||
*آشکار ساختن گنج های ارزشمند پنهان شده در عقل ها. | *آشکار ساختن گنج های ارزشمند پنهان شده در عقل ها. | ||