سینه‌زنی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

'''سینه‌زنی''' از رایج‌ترین مراسم سنتی [[عزاداری]] برای [[امامان]] به خصوص [[امام حسین(ع)]] است که عزاداران همراه با [[نوحه‌خوانی]] با دست به سینه خود می‌زنند. سینه‌زنی مرسوم‌ترین نوع عزاداری در بین [[دسته‌های عزاداری|دسته‌ها]] و [[هیئت عزاداری|هیئت‌های عزاداری]] در بین [[شیعیان]] کشور [[ایران]] و دیگر کشورها است.

عزاداری به صورت زدن به سینه، از صدر اسلام مرسوم بوده است؛ نقل شده است که برخی زنان مسلمان در عزای [[پیامبر اسلام(ص)]] به سر و سینه خود می‌زدند و [[عزاداری]] می‌کردند.<ref>ابن حنبل، مسند، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۲۷۴.</ref> پس از شهادت [[امام حسین(ع)]]، عزاداری بسته به فرهنگ‌های مختلف، اشکال گوناگون یافت که از جمله آنها سینه‌زنی بود. به نظر می‌رسد سینه‌زنی، علاوه بر عزاداری، نوعی [[ریاضت]] است که سینه‌زن، خود را در رنجی که امام حسین(ع) تحمل کرد، سهیم می‌کند.<ref>حیدری، تاریخ و جلوه‌های عزاداری امام حسین(ع) در ایران، ۱۳۹۱ش، ص۱۰۸.</ref> سینه‌زنی در میان عرب رواج داشته است<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۸۸ش، ص۲۵۷.</ref> و با رسمی‌شدن مذهب [[شیعه]] در [[ایران]] در عصر [[صفویه]]، مراسم سینه‌زنی در ایران توسعه یافت و نقل شده مردم از شدت تأثر از نقل موعظه‌کنندگان، با مشت بر سینه خود می‌کوبیدند.<ref>فیگوئرا، سفرنامه فیگوئرا، ۱۳۶۳ش، ص۳۰۹.</ref> همچنین در نقلی دیگر بیان شده است که در [[اصفهان]] (مرکز صفویان) مردم به تبعیت از آواز نوحه‌خوانان، ضمن حرکت دایره‌ای، پا بر زمین کوبیده و سینه می‌زدند.<ref>کمپفر، در دربار شاهنشاه ایران، ۱۳۵۰ش، ص۱۷۹.</ref>