۱۷٬۸۳۰
ویرایش
جز (←آثار) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←آثار: لینک) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[پرونده:متن و ترجمه تحف العقول.jpg|بندانگشتی|''[[تحف العقول]]'']] | [[پرونده:متن و ترجمه تحف العقول.jpg|بندانگشتی|''[[تحف العقول]]'']] | ||
{{اصلی|تحف العقول}} | {{اصلی|تحف العقول}} | ||
کتابی که سبب شهرت حرّانی شده و در انتساب آن به او هیچاختلافی وجود ندارد، [[تحف العقول]] است. این کتاب مشتمل بر احادیثی در [[اصول دین|اصول]] و [[فروع دین]] و کلیات و دستهای از سنّتها و آداب دین و پند و اندرزهای [[امامان]](ع) و سخنان حکیمانه آنان است.<ref>ابن شعبه، تحف العقول، ۱۳۶۳ش، ص۳.</ref> در این کتاب گزیدهای از سخنان [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه]]، بهجز [[امام مهدی|امام دوازدهم(عج)]] آمده است. در پایان کتاب نیز، سخنان خدا با حضرت [[موسی(ع)]] و حضرت [[عیسی(ع)]]، اندرزهای مسیح در [[انجیل]] و جز آن و سرانجام سفارش [[ | کتابی که سبب شهرت حرّانی شده و در انتساب آن به او هیچاختلافی وجود ندارد، [[تحف العقول]] است. این کتاب مشتمل بر احادیثی در [[اصول دین|اصول]] و [[فروع دین]] و کلیات و دستهای از سنّتها و آداب دین و پند و اندرزهای [[امامان]](ع) و سخنان حکیمانه آنان است.<ref>ابن شعبه، تحف العقول، ۱۳۶۳ش، ص۳.</ref> در این کتاب گزیدهای از سخنان [[پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه]]، بهجز [[امام مهدی|امام دوازدهم(عج)]] آمده است. در پایان کتاب نیز، سخنان خدا با حضرت [[موسی(ع)]] و حضرت [[عیسی(ع)]]، اندرزهای مسیح در [[انجیل]] و جز آن و سرانجام سفارش [[مفضل بن عمر|مفضّل بن عمر]] به شیعیان آمده است. | ||
''تحف العقول'' در قرون اخیر همواره مورد توجه علمای [[شیعه]] بوده تا آنجا که قطیفی آن را بینظیر خوانده است.<ref>رجوع کنید به: شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۵۴ش، ج۱، ص۳۸۳.</ref> در کتابهای حدیثی و فقهی از آن نقل قول کردهاند.<ref>رجوع کنید به: مجلسی، بحار الأنوار، ج۱، ص۲۹؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۳۶۳-۱۳۶۷ش، ج۲۵، ص۱۸۰؛ نوری، خاتمة مستدرک الوسائل، ۱۴۱۵-۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۸۷.</ref> | ''تحف العقول'' در قرون اخیر همواره مورد توجه علمای [[شیعه]] بوده تا آنجا که قطیفی آن را بینظیر خوانده است.<ref>رجوع کنید به: شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۵۴ش، ج۱، ص۳۸۳.</ref> در کتابهای حدیثی و فقهی از آن نقل قول کردهاند.<ref>رجوع کنید به: مجلسی، بحار الأنوار، ج۱، ص۲۹؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۳۶۳-۱۳۶۷ش، ج۲۵، ص۱۸۰؛ نوری، خاتمة مستدرک الوسائل، ۱۴۱۵-۱۴۲۰ق، ج۱، ص۱۸۷.</ref> |
ویرایش