confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') |
(ویکی سازی) |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
نعمت الله در جزایر | نعمت الله در جزایر [[بصره]]، هویزه، [[شیراز]] و [[اصفهان]] نزد عالمان بسیاری به تحصیل علوم دینی پرداخت.<ref>خوانساری، روضاتالجنات، ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲، ج۸، ص۱۵۰.</ref> | ||
*'''جزایر''' | *'''جزایر''' | ||
در جزایر نزد این اشخاص علوم دینی را فراگرفت : | در جزایر نزد این اشخاص علوم دینی را فراگرفت : | ||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
#[[حسین بن سبتی حویزی ]]، مدرّس و ادیب.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۵.</ref> | #[[حسین بن سبتی حویزی ]]، مدرّس و ادیب.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۵.</ref> | ||
*'''شیراز''' | *'''شیراز''' | ||
استادان و مشایخ سید نعمت الله در | استادان و مشایخ سید نعمت الله در [[شیراز]]، به گفته خودش، بیست تن بودند<ref>جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۳۹.</ref> که از آن جملهاند: | ||
#میرزا ابراهیم فرزند [[ملاصدرا|صدرالمتألهین شیرازی]] (متوفی ۱۰۷۰).<ref>جزایری، زهرالربیع، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۵؛ جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۲.</ref> | #میرزا ابراهیم فرزند [[ملاصدرا|صدرالمتألهین شیرازی]] (متوفی ۱۰۷۰).<ref>جزایری، زهرالربیع، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۵؛ جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۲.</ref> | ||
#[[جعفر بن کمال الدین بحرانی]] (متوفی ۱۰۹۱).<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۸۰-۸۱؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۷۱.</ref> | #[[جعفر بن کمال الدین بحرانی]] (متوفی ۱۰۹۱).<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۸۰-۸۱؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۷۱.</ref> | ||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
#[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳.</ref> که از مشایخ مهم او بود.<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۸.</ref> او سه اجازه به سید نعمتالله داد که مبسوطترین آنها در پایان نسخهای از [[نهج البلاغه ]]، به خط خود مجلسی نوشته شده است.<ref>جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۷ـ ۱۶۳.</ref> | #[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳.</ref> که از مشایخ مهم او بود.<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۸.</ref> او سه اجازه به سید نعمتالله داد که مبسوطترین آنها در پایان نسخهای از [[نهج البلاغه ]]، به خط خود مجلسی نوشته شده است.<ref>جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۵۷ـ ۱۶۳.</ref> | ||
#محمدباقر بن محمدمؤمن خراسانی معروف به [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]] ؛ متوفی ۱۰۹۰).<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۶۳.</ref> | #محمدباقر بن محمدمؤمن خراسانی معروف به [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]] ؛ متوفی ۱۰۹۰).<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۶۳.</ref> | ||
#آقاجمال فرزند [[آقا حسین | #آقاجمال فرزند [[آقا حسین خوانساری]] ([[آقا حسین خوانساری|محقق خوانساری]] ؛ متوفی ۱۰۹۹).<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۸۱؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۱۷۹.</ref> | ||
# [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (متوفی ۱۰۹۱)<ref>جزایری، زهرالربیع، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۴؛ بحرانی، لؤلؤة البحرین، چاپ محمدصادق بحرالعلوم، ص۱۳۰؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۲۱۵.</ref> سید نعمتالله جزایری از ملازمان و شاگردان خاص او بود.<ref>جزایری، التحفة السنیة، نسخه خطی، ص۳۳۹.</ref> | # [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (متوفی ۱۰۹۱)<ref>جزایری، زهرالربیع، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۸۴؛ بحرانی، لؤلؤة البحرین، چاپ محمدصادق بحرالعلوم، ص۱۳۰؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۲۱۵.</ref> سید نعمتالله جزایری از ملازمان و شاگردان خاص او بود.<ref>جزایری، التحفة السنیة، نسخه خطی، ص۳۳۹.</ref> | ||
#[[شیخ حر عاملی]] (متوفی ۱۱۰۴)<ref> جزایری، غایه المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۳۶۱؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۲۰۲ـ۲۰۳.</ref> جزایری بخشی از احادیث را نزد وی خوانده و او را به [[انصاف]] ستوده است. حرّ عاملی اذعان میکرده که اشکالاتِ گونهای از [[قیاس ]]، از جمله [[قیاس منصوص العلة|قیاسِ منصوص العله ]] و [[قیاس اولویت|اولویت ]]، را از سید نعمتالله آموخته است.<ref>جزایری، غایه المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۳۶۱.</ref> | #[[شیخ حر عاملی]] (متوفی ۱۱۰۴)<ref> جزایری، غایه المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۳۶۱؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ۱۴۱۸ق، ص۲۰۲ـ۲۰۳.</ref> جزایری بخشی از احادیث را نزد وی خوانده و او را به [[انصاف]] ستوده است. حرّ عاملی اذعان میکرده که اشکالاتِ گونهای از [[قیاس ]]، از جمله [[قیاس منصوص العلة|قیاسِ منصوص العله ]] و [[قیاس اولویت|اولویت ]]، را از سید نعمتالله آموخته است.<ref>جزایری، غایه المرام، نسخه خطی، ج۱، ص۳۶۱.</ref> |