کاربر ناشناس
سید هاشم حداد: تفاوت میان نسخهها
←تجلی حق در کربلا
imported>Mashg (←توحید) |
imported>Mashg |
||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
===تجلی حق در کربلا=== | ===تجلی حق در کربلا=== | ||
سید هاشم حداد، [[شهادت]] [[امام حسین|امام حسین (ع)]] را عالیترین منظر عشق و زیباترین جلوه جلال و جمال و نیکوترین مظاهر [[اسماء الهی|اسماء]] رحمت و غضب الهى میدانست. به نظر او، عاشورا روز کامیابی و ظفر و قبولی ورود در حریم خدا و حرم امن و امان اوست. اگر گوشهاى از تجلیات الهى در [[عاشورا]] را به سالکان نشان دهند تا ابد مدهوش میگردند. <ref>حسینى تهرانى، روح مجرد، ۱۴۲۵، ص ۷۹.</ref> | سید هاشم حداد، [[شهادت]] [[امام حسین|امام حسین (ع)]] را عالیترین منظر عشق و زیباترین جلوه جلال و جمال و نیکوترین مظاهر [[اسماء الهی|اسماء]] رحمت و غضب الهى میدانست. به نظر او، عاشورا روز کامیابی و ظفر و قبولی ورود در حریم خدا و حرم امن و امان اوست. اگر گوشهاى از تجلیات الهى در [[عاشورا]] را به سالکان نشان دهند تا ابد مدهوش میگردند. <ref>حسینى تهرانى، روح مجرد، ۱۴۲۵، ص ۷۹.</ref> | ||
شیوه نگرش او به شهادت امام حسین (ع) مسبوق به توصیف عرفانى [[جلالالدین مولوى]] از عاشورا در [[مثنوى معنوی|مثنوى]]<ref> | شیوه نگرش او به شهادت امام حسین (ع) مسبوق به توصیف عرفانى [[جلالالدین مولوى]] از عاشورا در [[مثنوى معنوی|مثنوى]]<ref>مولوی بلخی، مثنوی معنوی، ۱۳۶۳ش، ج۳، دفتر۶، ص۳۱۶ـ۳۲۰</ref> است. وی با آنکه برخی آرای [[ابن عربی]] را پذیرفته بود، اما از وى انتقاد نیز میکرد. <ref>ثبوت، حداد سیدهاشم موسوی، ۱۳۹۳ش، ج۱۲، ص۵۸۵۸.</ref> | ||
===خصوصیات اخلاقی=== | ===خصوصیات اخلاقی=== | ||
حداد مردی بسیار متواضع بود. از مال دنیا چیزی نداشت. نسبت به آداب ظاهری دین تقید ویژه ای داشت. از کسی انتظار خدمت نداشت. خود اتاق را جارو می کرد و ظرف می شست و مایحتاجش را خرید می کرد. چون در منزل روضه ای برپی می کرد شخصا از حضار پذیرایی می کرد. جود و احسان بسیاری می نمود و بدون شمارش به فقرا پول می داد. بسیار کم می خورد و کم می خوابید حتی در ماه رمضان. از این که از وی کرامتی دیده شود بسیار خودداری می کرد. به نماز شب تقید داشت و صبرش در ایام سختی معیشت ناگفتنی بود. <ref>حسینى تهرانى، روح مجرد، ۱۴۲۵، ص۳۲، ۷۶، ۶۴۲ ، ۵۸۵ ، ۵۵۳.</ref> | حداد مردی بسیار متواضع بود. از مال دنیا چیزی نداشت. نسبت به آداب ظاهری دین تقید ویژه ای داشت. از کسی انتظار خدمت نداشت. خود اتاق را جارو می کرد و ظرف می شست و مایحتاجش را خرید می کرد. چون در منزل روضه ای برپی می کرد شخصا از حضار پذیرایی می کرد. جود و احسان بسیاری می نمود و بدون شمارش به فقرا پول می داد. بسیار کم می خورد و کم می خوابید حتی در ماه رمضان. از این که از وی کرامتی دیده شود بسیار خودداری می کرد. به نماز شب تقید داشت و صبرش در ایام سختی معیشت ناگفتنی بود. <ref>حسینى تهرانى، روح مجرد، ۱۴۲۵، ص۳۲، ۷۶، ۶۴۲ ، ۵۸۵ ، ۵۵۳.</ref> |