آیه خیر البریه: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

==جایگاه و اهمیت==

{{جعبه نقل قول

  |نقل‌قول=ما نزد پيامبر(ص) بوديم و علی(ع) از راه رسيد، پیامبر(ص) فرمود: سوگند به آن که جانم به دست او است، این و شیعیان اویند که در روز قیامت رستگارند؛ و اين آيه نازل شد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» و یاران پیامبر(ص) هر گاه علی از راه می‌رسید می‌گفتند: خیرالبریّه (بهترین آفریدگان) آمد.

  |منبع=ابن‌عساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص ۳۷۱.

==تاریخچه اصطلاح شیعه ==

برخی با استناد به روایاتی که در [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه وارد شده است<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۸، ص۵۸۹؛ امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۵۷ و ۵۸.</ref> معتقدند واژه شیعه در زمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مطرح بوده است البته شیعه در این روایات به معنای اصطلاحی‌اش (پیروان [[شیعه|مذهب شیعه]]) به کار نرفته است بلکه منظور از آن به معنای لغوی‌اش (پیرو، یاور و دوستدار) بوده است.{{مدرک}} اما در تفسیر نمونه آمده است که منظور از شیعه در این روایات، پیروان خاص امام علی(ع)هستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۱۳-۲۱۴.</ref>

== پانویس ==

* استرآبادی، علی، تأويل الآيات الظاهره في فضائل العتره الطاهره، تحقیق حسین استادولی، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۹ق.

* امینی، عبدالحسین، الغدير في الكتاب و السنة و الأدب، قم، مرکز الغدير للدراسات الإسلاميه، ۱۴۱۶ق.

* سیوطی، عبدالرحمن ابن ابی‌بکر، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.

* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.

* علامه حلی، حسن بن بوسف، نهج الحق و کشف الصدق، بیروت، دار الکتاب اللبنانی، ۱۴۰۲ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۷۴ش.

{{پایان}}