سوره تکویر: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره تکویر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۹

۴٬۲۱۲ بایت حذف‌شده ، ‏۵ اوت ۲۰۲۳

Image-reviewer، abusefilter، Automoderated users، autopatrolled، ربات‌ها، botadmin، دیوان‌سالاران، checkuser، confirmed، electionadmin، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، Moderators، movedable، oversight، patroller، protected، مدیران اشتراک فشاری، reviewer، rollbacker، steward، پنهانگران، مدیران، templateeditor، translationadmin

۵٬۴۳۲

ویرایش

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 قرائت مجلسی این [[سوره]] با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد یکی از قرائت های ماندگار و بسیار مشهور در [[جهان اسلام]] است. در [[ایران]] با پخش این قرائت معمولاً خبر مرگ افراد را اعلام می کنند.این قرائت در سال ۱۹۵۶م. در مراسم ترحیم  مادر «فیصل دوم» پادشاه وقت عراق، در بغداد اجراشده است.<ref>https://fa.alkawthartv.ir/news/146978</ref>
 == متن و ترجمه ==
-{{نقل قول دوقلو تاشو| تیتر= سوره تکویر
+{{سوره ۰۸۱ با ترجمه|شماره=۸۱}}
-|عنوان ستون راست= متن
-|عنوان ستون چپ= ترجمه
-|بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ{{سخ}}إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَ‌تْ ﴿١﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَ‌تْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَ‌تْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْعِشَارُ‌ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَ‌تْ ﴿٥﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ‌ سُجِّرَ‌تْ ﴿٦﴾ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَ‌تْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾ وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَ‌تْ ﴿١٢﴾ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَ‌تْ ﴿١٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ الْجَوَارِ‌ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿١٧﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ كَرِ‌يمٍ ﴿١٩﴾ ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْ‌شِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾ مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾ وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ رَ‌آهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّ‌جِيمٍ ﴿٢٥﴾ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ‌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾ لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَ‌بُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾
-|به نام خداوند رحمتگر مهربان{{سخ}}آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد، (۱) و آنگه كه ستارگان همى‌تيره شوند، (۲) و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند. (۳) وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) و آنگه كه وحوش را همى‌گرد آرند، (۵) درياها آنگه كه جوشان گردند، (۶) و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند، (۷) پرسند چو زان دخترك زنده به‌گور: (۸) به كدامين گناه كشته شده است؟ (۹) و آنگاه كه نامه‌ها زهم بگشايند، (۱۰) و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود، (۱۱) و آنگه كه جحيم را برافروزانند، (۱۲) و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند، (۱۳) هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (۱۴) نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) [كز ديده‌] نهان شوند و از نو آيند، (۱۶) سوگند به شب چون پشت گرداند، (۱۷) سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (۱۸) كه [قرآن‌] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) نيرومند [كه‌] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (۲۰) در آنجا [هم‌] مطاع [و هم‌] امين است. (۲۱) و رفيق شما مجنون نيست؛ (۲۲) و قطعاً آن [فرشته وحى‌] را در افق رخشان ديده. (۲۳) و او در امر غيب بخيل نيست. (۲۴) و [قرآن‌] نيست سخن ديو رجيم. (۲۵) پس به كجا مى‌رويد؟ (۲۶) اين [سخن‌] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (۲۷) براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود. (۲۸) و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (۲۹)}}
 {{سوره‌های قرآن|81|[[سوره عبس]]|[[سوره انفطار]]}}