مؤذن: تفاوت میان نسخه‌ها
←در روایات اسلامی: ابرابزار
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) (←در روایات اسلامی: ابرابزار) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
از عبارت مؤذن در روایات بسیاری استفاده شده‌است و همچنین موضوع روایات چندی است. پیامبر اسلام در روایتی، کسانی که صدای مؤذن را می‌شنوند، به تکرار کلام او توصیه می‌کند. در روایت دیگری، کسی که چنین عملی را ترک کند، جفاکار خطاب شده‌است.<ref>{{پک|محمدی ری شهری|۱۳۸۹|ک=حکمت نامه پیامبر اعظم|ص=۳۸۷–۳۸۹|ج=۹}}</ref> در روایت دیگری نیز کسی که چنین عملی را انجام دهد، اجری همانند مؤذن پاداش خواهد گرفت. همچنین دعاهایی برای هنگام شنیدن صدای مؤذن و پایان کار مؤذن در منابع روایی گزارش شده‌است.<ref>{{پک|محمدی ری شهری|۱۳۸۹|ک=حکمت نامه پیامبر اعظم|ص=۳۸۷–۳۸۹|ج=۹}}</ref> | از عبارت مؤذن در روایات بسیاری استفاده شده‌است و همچنین موضوع روایات چندی است. پیامبر اسلام در روایتی، کسانی که صدای مؤذن را می‌شنوند، به تکرار کلام او توصیه می‌کند. در روایت دیگری، کسی که چنین عملی را ترک کند، جفاکار خطاب شده‌است.<ref>{{پک|محمدی ری شهری|۱۳۸۹|ک=حکمت نامه پیامبر اعظم|ص=۳۸۷–۳۸۹|ج=۹}}</ref> در روایت دیگری نیز کسی که چنین عملی را انجام دهد، اجری همانند مؤذن پاداش خواهد گرفت. همچنین دعاهایی برای هنگام شنیدن صدای مؤذن و پایان کار مؤذن در منابع روایی گزارش شده‌است.<ref>{{پک|محمدی ری شهری|۱۳۸۹|ک=حکمت نامه پیامبر اعظم|ص=۳۸۷–۳۸۹|ج=۹}}</ref> | ||
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: باید بهترین افراد شما برایتان اذان بگویند و باید امامت جماعتِ شما را قاریانتان به عهده بگیرند. | |||
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: وظیفه و سنّت است که هر کس اذان می‌گوید، پاک (با طهارت) باشد .<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، حکمت نامه پیامبر اعظم صلَّی الله علیه و آله، ج۹، ص۳۷۷.</ref> | |||
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس در شهری از شهرهای مسلمانان به مدّت یک سال اذان بگوید، بهشت بر او واجب می‌گردد. ص۶۹. | |||
فضیلت مؤذّن: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مؤذّن، دعوتگر [به سوی خدا] است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مؤذّنان، ستون خدایند و امام جماعت، نور خداست. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مؤذّنان، امانتدارانِ اهل ایمان بر نمازها و روزه و گوشت و خونشان هستند. هر چه از خدای عز و جل بخواهند، به آنان عطا می‌کند و برای هر چه شفاعت کنند، شفاعتشان پذیرفته می‌شود.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، فرهنگ نامه اذان، ص۶۷.</ref> | |||
== مؤذنان == | == مؤذنان == | ||