|
|
| خط ۹۶: |
خط ۹۶: |
| روایت شده‌است اگر کسی سوره حجر را قرائت کند، [[خدا|خداوند]] ده برابر تعداد [[مهاجرین]] و [[انصار]] و مسخره‌کنندگانِ پیامبر (ص) به او حسنه عطا می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۰۱؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۰۵ق، ص۴۴۱.</ref> در برخی تفاسیر خواصی برای این سوره بیان شده‌است، از جمله اینکه اگر کسی آن را بنویسد و همراه خود داشته باشد، درآمد و روزی‌اش زیاد می‌شود.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۹.</ref> | | روایت شده‌است اگر کسی سوره حجر را قرائت کند، [[خدا|خداوند]] ده برابر تعداد [[مهاجرین]] و [[انصار]] و مسخره‌کنندگانِ پیامبر (ص) به او حسنه عطا می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۰۱؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۰۵ق، ص۴۴۱.</ref> در برخی تفاسیر خواصی برای این سوره بیان شده‌است، از جمله اینکه اگر کسی آن را بنویسد و همراه خود داشته باشد، درآمد و روزی‌اش زیاد می‌شود.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۹.</ref> |
|
| |
|
| == متن و ترجمه == | | == متن و ترجمه == |
| {{نقل قول دوقلو تاشو | | {{سوره ۰۱۵ با ترجمه|شماره=۱۵}} |
| |تیتر= سوره حجر
| |
| |عنوان ستون راست=بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ | |
| |عنوان ستون چپ=به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| |الر ۚ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ وَقُرْ‌آنٍ مُّبِینٍ ﴿۱﴾ رُّ‌بَمَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُ‌وا لَوْ کَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿۲﴾ ذَرْ‌هُمْ یَأْکُلُوا وَیَتَمَتَّعُوا وَیُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۳﴾ وَمَا أَهْلَکْنَا مِن قَرْ‌یَةٍ إِلَّا وَلَهَا کِتَابٌ مَّعْلُومٌ ﴿۴﴾ مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُ‌ونَ ﴿۵﴾ وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ ﴿۶﴾ لَّوْ مَا تَأْتِینَا بِالْمَلَائِکَةِ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿۷﴾ مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِکَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا کَانُوا إِذًا مُّنظَرِ‌ینَ ﴿۸﴾ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿۹﴾ وَلَقَدْ أَرْ‌سَلْنَا مِن قَبْلِکَ فِی شِیَعِ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۰﴾ وَمَا یَأْتِیهِم مِّن رَّ‌سُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۱۱﴾ کَذٰلِکَ نَسْلُکُهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِ‌مِینَ ﴿۱۲﴾ لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾ وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُ‌جُونَ ﴿۱۴﴾ لَقَالُوا إِنَّمَا سُکِّرَ‌تْ أَبْصَارُ‌نَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُ‌ونَ ﴿۱۵﴾وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاءِ بُرُ‌وجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِ‌ینَ ﴿۱۶﴾ وَحَفِظْنَاهَا مِن کُلِّ شَیْطَانٍ رَّ‌جِیمٍ ﴿۱۷﴾ إِلَّا مَنِ اسْتَرَ‌قَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِینٌ ﴿۱۸﴾ وَالْأَرْ‌ضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَ‌وَاسِیَ وَأَنبَتْنَا فِیهَا مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْزُونٍ ﴿۱۹﴾ وَجَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَ‌ازِقِینَ ﴿۲۰﴾ وَإِن مِّن شَیْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿۲۱﴾ وَأَرْ‌سَلْنَا الرِّ‌یَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَیْنَاکُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِینَ ﴿۲۲﴾ وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَنَحْنُ الْوَارِ‌ثُونَ ﴿۲۳﴾ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِینَ مِنکُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِ‌ینَ ﴿۲۴﴾ وَإِنَّ رَ‌بَّکَ هُوَ یَحْشُرُ‌هُمْ ۚ إِنَّهُ حَکِیمٌ عَلِیمٌ ﴿۲۵﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿۲۶﴾ وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ ﴿۲۷﴾ وَإِذْ قَالَ رَ‌بُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرً‌ا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿۲۸﴾ فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّ‌وحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿۲۹﴾ فَسَجَدَ الْمَلَائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿۳۰﴾ إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَیٰ أَن یَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۱﴾ قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا لَکَ أَلَّا تَکُونَ مَعَ السَّاجِدِینَ ﴿۳۲﴾ قَالَ لَمْ أَکُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿۳۳﴾ قَالَ فَاخْرُ‌جْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَ‌جِیمٌ ﴿۳۴﴾ وَإِنَّ عَلَیْکَ اللَّعْنَةَ إِلَیٰ یَوْمِ الدِّینِ ﴿۳۵﴾ قَالَ رَ‌بِّ فَأَنظِرْ‌نِی إِلَیٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۳۶﴾ قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِ‌ینَ ﴿۳۷﴾ إِلَیٰ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿۳۸﴾ قَالَ رَ‌بِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْ‌ضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۳۹﴾ إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴۰﴾ قَالَ هَـٰذَا صِرَ‌اطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ ﴿۴۱﴾ إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ ﴿۴۲﴾ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۴۳﴾ لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ ﴿۴۴﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿۴۵﴾ ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ ﴿۴۶﴾ وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِ‌هِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَیٰ سُرُ‌رٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿۴۷﴾ لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَ‌جِینَ ﴿۴۸﴾ نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّ‌حِیمُ ﴿۴۹﴾ وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ ﴿۵۰﴾ وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَیْفِ إِبْرَ‌اهِیمَ ﴿۵۱﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنکُمْ وَجِلُونَ ﴿۵۲﴾ قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُ‌کَ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ ﴿۵۳﴾ قَالَ أَبَشَّرْ‌تُمُونِی عَلَیٰ أَن مَّسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُ‌ونَ ﴿۵۴﴾ قَالُوا بَشَّرْ‌نَاکَ بِالْحَقِّ فَلَا تَکُن مِّنَ الْقَانِطِینَ ﴿۵۵﴾ قَالَ وَمَن یَقْنَطُ مِن رَّ‌حْمَةِ رَ‌بِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ ﴿۵۶﴾ قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿۵۷﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْ‌سِلْنَا إِلَیٰ قَوْمٍ مُّجْرِ‌مِینَ ﴿۵۸﴾ إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۵۹﴾ إِلَّا امْرَ‌أَتَهُ قَدَّرْ‌نَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِ‌ینَ ﴿۶۰﴾ فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْ‌سَلُونَ ﴿۶۱﴾ قَالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُّنکَرُ‌ونَ ﴿۶۲﴾ قَالُوا بَلْ جِئْنَاکَ بِمَا کَانُوا فِیهِ یَمْتَرُ‌ونَ ﴿۶۳﴾ وَأَتَیْنَاکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿۶۴﴾ فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّیْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَ‌هُمْ وَلَا یَلْتَفِتْ مِنکُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُ‌ونَ ﴿۶۵﴾ وَقَضَیْنَا إِلَیْهِ ذٰلِکَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَـٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِینَ ﴿۶۶﴾ وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ یَسْتَبْشِرُ‌ونَ ﴿۶۷﴾ قَالَ إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ ضَیْفِی فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿۶۸﴾ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿۶۹﴾ قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿۷۰﴾ قَالَ هَـٰؤُلَاءِ بَنَاتِی إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ ﴿۷۱﴾ لَعَمْرُ‌کَ إِنَّهُمْ لَفِی سَکْرَ‌تِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿۷۲﴾ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُشْرِ‌قِینَ ﴿۷۳﴾ فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْ‌نَا عَلَیْهِمْ حِجَارَ‌ةً مِّن سِجِّیلٍ ﴿۷۴﴾ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِینَ ﴿۷۵﴾ وَإِنَّهَا لَبِسَبِیلٍ مُّقِیمٍ ﴿۷۶﴾ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً لِّلْمُؤْمِنِینَ ﴿۷۷﴾ وَإِن کَانَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ لَظَالِمِینَ ﴿۷۸﴾ فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِینٍ ﴿۷۹﴾ وَلَقَدْ کَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْ‌سَلِینَ ﴿۸۰﴾ وَآتَیْنَاهُمْ آیَاتِنَا فَکَانُوا عَنْهَا مُعْرِ‌ضِینَ ﴿۸۱﴾ وَکَانُوا یَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا آمِنِینَ ﴿۸۲﴾ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ مُصْبِحِینَ ﴿۸۳﴾ فَمَا أَغْنَیٰ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۸۴﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِیَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ ﴿۸۵﴾ إِنَّ رَ‌بَّکَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿۸۶﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْ‌آنَ الْعَظِیمَ ﴿۸۷﴾ لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَیٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۸﴾ وَقُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ ﴿۸۹﴾ کَمَا أَنزَلْنَا عَلَی الْمُقْتَسِمِینَ ﴿۹۰﴾ الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْ‌آنَ عِضِینَ ﴿۹۱﴾ فَوَرَ‌بِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿۹۲﴾ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۹۳﴾ فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِ‌ضْ عَنِ الْمُشْرِ‌کِینَ ﴿۹۴﴾ إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ ﴿۹۵﴾ الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾ وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُ‌کَ بِمَا یَقُولُونَ ﴿۹۷﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَ‌بِّکَ وَکُن مِّنَ السَّاجِدِینَ ﴿۹۸﴾ وَاعْبُدْ رَ‌بَّکَ حَتَّیٰ یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ ﴿۹۹﴾
| |
| |الف، لام، راء. این است آیات کتاب [آسمانی] و قرآن روشنگر. (۱) چه بسا کسانی که کافر شدند آرزو کنند که کاش مسلمان بودند. (۲) بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان کند، پس به زودی خواهند دانست. (۳) و هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر اینکه برای آن اجلی معیّن بود. (۴) هیچ امتی از اجل خویش نه پیش می‌افتد و نه پس می‌ماند. (۵) و گفتند: «ای کسی که قرآن بر او نازل شده‌است، به یقین تو دیوانه‌ای. (۶) اگر راست می‌گویی چرا فرشته‌ها را پیش ما نمی‌آوری؟» (۷) فرشتگان را جز به حق فرو نمی‌فرستیم، و در آن هنگام، دیگر مهلت نیابند. (۸) بی‌تردید، ما این قرآن را به تدریج نازل کرده‌ایم، و قطعاً نگهبان آن خواهیم بود. (۹) و به یقین، پیش از تو [نیز] در گروه‌های پیشینیان [پیامبرانی] فرستادیم. (۱۰) و هیچ پیامبری برایشان نیامد جز آنکه او را به مسخره می‌گرفتند. (۱۱) بدین گونه آن [استهزا] را در دل بزهکاران راه می‌دهیم، (۱۲) [که] به او ایمان نمی‌آورند، و راه [و رسم] پیشینیان پیوسته چنین بوده‌است. (۱۳) و اگر دری از آسمان بر آنان می‌گشودیم که همواره از آن بالا می‌رفتند، (۱۴) قطعاً می‌گفتند: «در حقیقت، ما چشم‌بندی شده‌ایم، بلکه ما مردمی هستیم که افسون شده‌ایم.» (۱۵)و به یقین، ما در آسمان بُرجهایی قرار دادیم و آن را برای تماشاگران آراستیم. (۱۶) و آن را از هر شیطان رانده‌شده‌ای حفظ کردیم. (۱۷) مگر آن کس که دزدیده گوش فرا دهد که شهابی روشن او را دنبال می‌کند. (۱۸) و زمین را گسترانیدیم و در آن کوه‌های استوار افکندیم و از هر چیز سنجیده‌ای در آن رویانیدیم. (۱۹) و برای شما و هر کس که شما روزی‌دهنده او نیستید، در آن وسایل زندگی قرار دادیم. (۲۰) و هیچ چیز نیست مگر آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازه‌ای معین فرو نمی‌فرستیم. (۲۱) و بادها را باردارکننده فرستادیم و از آسمان، آبی نازل کردیم، پس شما را بدان سیراب نمودیم، و شما خزانه‌دار آن نیستید. (۲۲) و بی‌تردید، این ماییم که زنده می‌کنیم و می‌می‌رانیم، و ما وارث [همه] هستیم. (۲۳) و به یقین، پیشینیان شما را شناخته‌ایم و آیندگان [شما را نیز] شناخته‌ایم. (۲۴) و مسلماً پروردگار توست که آنان را محشور خواهد کرد، چرا که او حکیم داناست. (۲۵) و در حقیقت، انسان را از گِلی خشک، از گِلی سیاه و بدبو، آفریدیم. (۲۶) و پیش از آن، جن را از آتشی سوزان و بی‌دود خلق کردیم. (۲۷) و [یاد کن] هنگامی را که پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من بشری را از گِلی خشک، از گِلی سیاه و بدبو، خواهم آفرید. (۲۸) پس وقتی آن را درست کردم و از روح خود در آن دمیدم، پیش او به سجده درافتید. (۲۹) پس فرشتگان همگی یکسره سجده کردند، (۳۰) جز ابلیس که خودداری کرد از اینکه با سجده‌کنندگان باشد. (۳۱) فرمود: «ای ابلیس، تو را چه شده‌است که با سجده‌کنندگان نیستی؟» (۳۲) گفت: «من آن نیستم که برای بشری که او را از گِلی خشک، از گِلی سیاه و بدبو، آفریده‌ای، سجده کنم.» (۳۳) فرمود: «از این [مقام] بیرون شو که تو رانده‌شده‌ای. (۳۴) و تا روز جزا بر تو لعنت باشد. (۳۵) گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد مهلت ده.» (۳۶) فرمود: «تو از مهلت‌یافتگانی، (۳۷) تا روز [و] وقت معلوم. (۳۸) گفت: «پروردگارا، به سبب آنکه مرا گمراه ساختی، من [هم گناهانشان را] در زمین برایشان می‌آرایم و همه را گمراه خواهم ساخت، (۳۹) مگر بندگان خالص تو از میان آنان را.» (۴۰) فرمود: «این راهی است راست [که] به سوی من [منتهی می‌شود]. (۴۱) در حقیقت، تو را بر بندگان من تسلّطی نیست، مگر کسانی از گمراهان که تو را پیروی کنند، (۴۲) و قطعاً وعده‌گاه همه آنان دوزخ است، (۴۳) [دوزخی] که برای آن هفت در است، و از هر دری بخشی معین از آنان [وارد می‌شوند]. (۴۴) بی‌گمان، پرهیزگاران در باغها و چشمه‌سارانند. (۴۵) [به آنان گویند:] «با سلامت و ایمنی در آنجا داخل شوید.» (۴۶) و آنچه کینه [و شائبه‌های نفسانی] در سینه‌های آنان است برکنیم؛ برادرانه بر تختهایی روبروی یکدیگر نشسته‌اند. (۴۷) نه رنجی در آنجا به آنان می‌رسد و نه از آنجا بیرون رانده می‌شوند. (۴۸) به بندگان من خبر ده که منم آمرزنده مهربان. (۴۹) و اینکه عذاب من، عذابی است دردناک. (۵۰) و از مهمانان ابراهیم به آنان خبر ده، (۵۱) هنگامی که بر او وارد شدند و سلام گفتند. [ابراهیم] گفت: «ما از شما بیمناکیم.» (۵۲) گفتند: «مترس، که ما تو را به پسری دانا مژده می‌دهیم.» (۵۳) گفت: «آیا با اینکه مرا پیری فرا رسیده‌است بشارتم می‌دهید؟ به چه بشارت می‌دهید؟» (۵۴) گفتند: «ما تو را به حق بشارت دادیم. پس، از نومیدان مباش.» (۵۵) گفت: «چه کسی -جز گمراهان- از رحمت پروردگارش نومید می‌شود؟» (۵۶) [سپس] گفت: «ای فرشتگان، [دیگر] کارتان چیست؟» (۵۷) گفتند: «ما به سوی گروه مجرمان فرستاده شده‌ایم، (۵۸) مگر خانواده لوط، که ما قطعاً همه آنان را نجات می‌دهیم، (۵۹) جز آنش را که مقدر کردیم او از بازماندگان [در عذاب] باشد. (۶۰) پس چون فرشتگان نزد خاندان لوط آمدند، (۶۱) [لوط] گفت: «شما مردمی ناشناس هستید.» (۶۲) گفتند: «[نه،] بلکه برای تو چیزی آورده‌ایم که در آن تردید می‌کردند، (۶۳) و حق را برای تو آورده‌ایم و قطعاً ما راستگویانیم، (۶۴) پس، پاسی از شب [گذشته] خانواده‌ات را حرکت ده و [خودت] به دنبال آنان برو، و هیچ‌یک از شما نباید به عقب بنگرد، و هر جا به شما دستور داده می‌شود بروید. (۶۵) و او را از این امر آگاه کردیم که ریشه آن گروه صبحگاهان بریده خواهد شد. (۶۶) و مردم شهر، شادی‌کنان روی آوردند. (۶۷) [لوط] گفت: «اینان مهمانان منند، مرا رسوا مکنید، (۶۸) و از خدا پروا کنید و مرا خوار نسازید.» (۶۹) گفتند: «آیا تو را [از مهمان کردن] مردم بیگانه منع نکردیم؟» (۷۰) گفت: «اگر می‌خواهید [کاری مشروع] انجام دهید، اینان دختران منند [با آنان ازدواج کنید].» (۷۱) به جان تو سوگند، که آنان در مستی خود سرگردان بودند. (۷۲) پس به هنگام طلوع آفتاب، فریاد [مرگبار] آنان را فرو گرفت. (۷۳) و آن [شهر] را زیر و زبر کردیم و بر آنان سنگهایی از سنگ گِل باراندیم. (۷۴) به یقین، در این [کیفر] برای هوشیاران عبرتهاست. (۷۵) و [آثار] آن [شهر هنوز] بر سر راهی [دایر] برجاست. (۷۶) بی‌گمان، در این برای مؤمنان عبرتی است. (۷۷) و راستی اهل «ایکه» ستمگر بودند. (۷۸) پس، از آنان انتقام گرفتیم، و آن دو [شهر، اکنون] بر سر راهی آشکاراست. (۷۹) و اهل «حِجر» [نیز] پیامبران [ما] را تکذیب کردند. (۸۰) و آیات خود را به آنان دادیم، و[لی] از آنها اعراض کردند. (۸۱) و [برای خود] از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشیدند که در امان بمانند. (۸۲) پس صبحدم، فریاد [مرگبار]، آنان را فرو گرفت. (۸۳) و آنچه به دست می‌آوردند، به کارشان نخورد. (۸۴) و ما آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق نیافریده‌ایم، و یقیناً قیامت فرا خواهد رسید. پس به خوبی صرف نظر کن، (۸۵) زیرا پروردگار تو همان آفریننده داناست. (۸۶) و به راستی، به تو سبع المثانی [سوره فاتحه] و قرآن بزرگ را عطا کردیم. (۸۷) و به آنچه ما دسته‌هایی از آنان [کافران] را بدان برخوردار ساخته‌ایم چشم مدوز، و بر ایشان اندوه مخور، و بال خویش برای مؤمنان فرو گستر. (۸۸) و بگو: «من همان هشداردهنده آشکارم.» (۸۹) همان گونه که [عذاب را] بر تقسیم‌کنندگان نازل کردیم: (۹۰) همانان که قرآن را جزء جزء کردند [به برخی از آن عمل کردند و بعضی را رها نمودند]. (۹۱) پس سوگند به پروردگارت که از همه آنان خواهیم پرسید، (۹۲) از آنچه انجام می‌دادند. (۹۳) پس آنچه را بدان مأموری آشکار کن و از مشرکان روی برتاب، (۹۴) که ما [شر] ریشخندگران را از تو برطرف خواهیم کرد. (۹۵) همانان که با خدا معبودی دیگر قرار می‌دهند. پس به زودی [حقیقت را] خواهند دانست. (۹۶) و قطعاً می‌دانیم که سینه تو از آنچه می‌گویند تنگ می‌شود. (۹۷) پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از سجده‌کنندگان باش. (۹۸) و پروردگارت را پرستش کن تا اینکه مرگ تو فرا رسد. (۹۹)
| |
| }} | |
| {{سوره‌های قرآن|۱۵|[[سوره ابراهیم]]|[[سوره نحل]]}} | | {{سوره‌های قرآن|۱۵|[[سوره ابراهیم]]|[[سوره نحل]]}} |
|
| |
|
