آیه شهادت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (انتقال از Category:آیات نامدار سوره آل عمران به Category:آیات نامدار سوره آلعمران ردهانبوه) |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| نام آیه =آیه شهادت | | نام آیه =آیه شهادت | ||
| واقع در سوره =[[سوره | | واقع در سوره =[[سوره آلعمران]] | ||
| شماره آیه =۱۸ | | شماره آیه =۱۸ | ||
| جزء =۳ | | جزء =۳ | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه شهادت''' یا '''آیه شَهِدَ الله''' ([[سوره آلعمران|سوره آل عمران]]: ۱۸) گواهی [[خدا]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید|یگانگی الله]] است؛ در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را اجرا میکند | '''آیه شهادت''' یا '''آیه شَهِدَ الله''' ([[سوره آلعمران|سوره آل عمران]]: ۱۸) گواهی [[خدا]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید|یگانگی الله]] است؛ در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را اجرا میکند. طبق تفسیرها، شهادت خداوند «شهادت عملی» است؛ یعنی با پدید آوردن جهانی دارای نظم واحد، در مقام عمل به [[توحید|یکتایی]] خود شهادت میدهد. به باور برخی مفسران، تکرار جمله «لا إله إلّا هو» در این آیه اشاره دارد که هر کس این گواهی خداوند را شنید باید بر [[توحید|یگانگی]] او شهادت دهد. | ||
در فضیلت [[تلاوت]] این آیه روایاتی وارد شده، از جمله خواندن آن پس از [[نمازهای واجب|نمازهای واجب]] است. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]]، [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه را پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] دانستهاند. | در فضیلت [[تلاوت]] این آیه روایاتی وارد شده، از جمله اینکه خواندن آن پس از [[نمازهای واجب|نمازهای واجب]] مستحب است. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]]، [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه را پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] دانستهاند. در برخی روایات نقل شده است که منظور از «أولو العلم» در این آیه، [[امامان شیعه]] هستند. | ||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== شأن نزول == | == شأن نزول == | ||
[[علی بن احمد واحدی|واحدی]] از مفسران قرن پنجم در کتاب أسباب نزول القرآن نقل کرده است، آیه مزبور پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با پیامبر اسلام نازل شده است. هنگامی که آن دو به مدينه وارد شدند و با هم گفتند اين شهر چه قدر شبيه است به شهر پيام آورى كه در [[آخرالزمان]] ظهور خواهد كرد و چون نزد پیامبر(ص) رفتند او را به صفات و اوصاف شناختند و پرسيدند: تو محمدى؟ فرمود: بله، پرسيدند: احمد نيز لقب دارى؟ فرمود: بله، گفتند: از تو سؤالهایی میپرسيم اگر پاسخ درست دادى تو را تصديق میكنيم و ايمان میآوريم. فرمود: بپرسيد. گفتند: بگو بالاترين شهادت كه در كتاب خدا آمده، كدام است؟ در این هنگام آيه فوق نازل گرديد و آن دو تصديق كرده و [[مسلمان]] شدند.<ref>واحدی، اسباب النزول، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۱.</ref> | [[علی بن احمد واحدی|واحدی]] از مفسران قرن پنجم در کتاب أسباب نزول القرآن نقل کرده است، آیه مزبور پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] (گروهی از عالمان [[اهل کتاب]] ساکن [[شام]]) با پیامبر اسلام نازل شده است. هنگامی که آن دو به مدينه وارد شدند و با هم گفتند اين شهر چه قدر شبيه است به شهر پيام آورى كه در [[آخرالزمان]] ظهور خواهد كرد و چون نزد پیامبر(ص) رفتند او را به صفات و اوصاف شناختند و پرسيدند: تو محمدى؟ فرمود: بله، پرسيدند: احمد نيز لقب دارى؟ فرمود: بله، گفتند: از تو سؤالهایی میپرسيم اگر پاسخ درست دادى تو را تصديق میكنيم و ايمان میآوريم. فرمود: بپرسيد. گفتند: بگو بالاترين شهادت كه در كتاب خدا آمده، كدام است؟ در این هنگام آيه فوق نازل گرديد و آن دو تصديق كرده و [[مسلمان]] شدند.<ref>واحدی، اسباب النزول، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۱.</ref> | ||
== گواهی بر یگانگی خدا == | == گواهی بر یگانگی خدا == | ||
در آیه شهادت، [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم شهادت میدهند که معبودی جزء [[الله]] نیست. طبق نظر مفسران، منظور از شهادت [[خدا|خداوند]] در این آیه، شهادت عملی است نه قولی؛ | در آیه شهادت، [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم شهادت میدهند که معبودی جزء [[الله]] نیست. طبق نظر مفسران، منظور از شهادت [[خدا|خداوند]] در این آیه، شهادت عملی است نه قولی؛ به این معنا که خداوند با پدید آوردن جهانی که دارای نظام واحد است و از یک قانون تبعیت میکند، در عمل نشان داده است که آفریدگار و معبود در جهان یکی است؛ اما شهادت و گواهی فرشتگان و دانشوران بر [[توحید|یکتایی]] خداوند، جنبه قولی دارد و آنان با گفتار شایسته خود، بر این امر گواهی میدهند؛ البته گواهی فرشتگان و دانشوران جنبه عملی نیز دارد؛ زیرا آنان تنها او را میپرستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۶-۴۶۷.</ref> | ||
جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا میکند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی میدهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش است و آسمان و زمین در پرتوی عدالت او پا بر جا است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا میکند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی میدهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش است و آسمان و زمین در پرتوی عدالت او پا بر جا است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۲۶۶.</ref> |