Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۲۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[فضل بن حسن طبرسی]] از قول برخی مفسران نقل میکند که با توجه به معنای واژهٔ «أنَی» در زبان عربی، بهره بردن مرد از همسر خود در هر زمان و در هر مکان و به هر کیفیتی که میل آنهاست، جایز است؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۶۴.</ref> اما برخی، اطلاق این آیه را تنها از جهت زمان دانستند.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۲، ص۲۲۳.</ref> بعضی گفتهاند که اطلاق این [[آیه]] از جهت زمان، در غیر از دوران [[حیض]] است؛ چرا که بر اساس [[آیه حیض]]، آمیزش مرد و زن در این دوران [[حرام]] است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۲۱۲.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی]] از قول برخی مفسران نقل میکند که با توجه به معنای واژهٔ «أنَی» در زبان عربی، بهره بردن مرد از همسر خود در هر زمان و در هر مکان و به هر کیفیتی که میل آنهاست، جایز است؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۶۴.</ref> اما برخی، اطلاق این آیه را تنها از جهت زمان دانستند.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۲، ص۲۲۳.</ref> بعضی گفتهاند که اطلاق این [[آیه]] از جهت زمان، در غیر از دوران [[حیض]] است؛ چرا که بر اساس [[آیه حیض]]، آمیزش مرد و زن در این دوران [[حرام]] است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۲۱۲.</ref> | ||
[[مالک بن انس]] از پیشوایان فقهی [[اهلسنت]] با استناد به این آیه، [[آمیزش]] مرد با زن از پشت را جایز دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۶۵.</ref> [[شیخ طوسی]] پس از ذکر مخالفت غالب مفسران و فقهای اهلسنت با نظر مالک، تمام دلایلی که علیه او اقامه شده را برشمرده و رد میکند و دلالت این آیه بر جواز آمیزش از پشت را بدون اشکال میداند.<ref>طوسی، التبیان، ج۲، ص۲۲۳ و ۲۲۴.</ref> در مقابل، برخی از مفسران [[شیعه]] قائلند که با توجه به واژه حرث در این آیه، تنها آمیزشی را میتوان جایز شمرد که بتوان از آن تولید مثل | [[مالک بن انس]] از پیشوایان فقهی [[اهلسنت]] با استناد به این آیه، [[آمیزش]] مرد با زن از پشت را جایز دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۶۵.</ref> [[شیخ طوسی]] پس از ذکر مخالفت غالب مفسران و فقهای اهلسنت با نظر مالک، تمام دلایلی که علیه او اقامه شده را برشمرده و رد میکند و دلالت این آیه بر جواز آمیزش از پشت را بدون اشکال میداند.<ref>طوسی، التبیان، ج۲، ص۲۲۳ و ۲۲۴.</ref> در مقابل، برخی از مفسران و فقهای [[شیعه]] قائلند که با توجه به واژه حرث در این آیه، تنها آمیزشی را میتوان جایز شمرد که بتوان از آن تولید مثل کرد؛ از آنجا که نمیتوان با [[آمیزش]] از پشت فرزندی به دنیا آورد، [[آیه]] در مقام بیان جواز این قسم از کامجویی نیست.<ref>نگاه کنید به: مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۳۷، نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۱۰۶.</ref>{{یاد| صاحب جواهر از میان فقها از افرادی مانند ابنحمزه، ابوالفتوح رازی، قطبالدین راوندی و ابنحمزه نام میبرد که با استناد به روایات و آیاتی همچون آیه حرث، قائل به تحریم آمیزش از پشت هستند؛ البته وی استدلال آنها بر حرمت را نمیپذیرد. استدلالشان به آیه حرث بر این اساس است که فرزندآوری که لازمه «حرث» (زمین کِشت) بودن زن است؛ با آمیزش از پشت ممکن نیست. (نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۱۰۵ و ۱۰۶.)}} | ||
== پانویس == | == پانویس == |