سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)| تفسیرقمی ]] روایت است <ref>القمي، علي بن ابراهيم، تفسير القمي، ج۲، ص۷۶</ref> که وقتی آیه ۹۸ سوره انبیاء(إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ) که از مشرکان و خدایان آنان به عنوان سوخت [[جهنم]] نام می‌برد، نازل شد؛ [[قریش|قریشیان]] به شدت برآشفتند. در این میان شخصی به نام ابن زِبَعری رسید و هنگامی که از ماجرای نزول آیه خبردار شد به قریشیان گفت: من با محمد احتجاج می کنم و چون به حضور پیامبر رسید، سوال کرد: ای محمد آیا این آیه خاص خدایان ما است یا خدایان تمام امت‌ها را شامل می‌شود؟ پیامبر(ص) جواب داد: هر معبودی جز آن چه را که خداوند استثناء کرده است. ابن الزبعری گفت به خدا [[کعبه]] سوگند مغلوب شدی، مگر نه این است که تو عیسی‌ را می ستایی در حالی که نصاری عیسی و مادرش(مریم) را می پرستند و گروهی از مردمان نیز  [[ ملائکه]]  را می پرستند آیا اینان در آتشند؟! در این هنگام قریشیان فریاد خوشحالی  سردادند و به پیامبر گفتند: ابن زبعری تو را مغلوب ساخت، پیامبر فرمود ادعا و سخنتان باطل است آیا من نگفتم که همه معبودان در آتشند جز آن چه خدا بخواهد  وآن چه خدا بخواهد واستثناء کرده باشد که در این آیه بیان شده  (إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ ترجمه: بى‌گمان كسانى كه قبلا از جانب ما به آنان وعده نيكو داده شده است از آن [آتش‌] دور داشته خواهند شد.سوره انبیاء آیه ۱۰۱) <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق. اعلمی بیروت، ج۱۴، ص۳۳۴.</ref>