سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

در این آیه به شیوه، [[برهان تمانع]] بر یگانگی خداوند استدلال شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۷۰.</ref> این آیه و آیات مشابه مانند آیه ۸۴ [[سوره زخرف]] {{یاد|وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ترجمه: و آن ذات یگانه است که در آسمان و زمین (و در همه عوالم نامتناهی) او خدا ویگانه معبود شایسته پرستش است و هم او (به نظام کامل آفرینش) به حقیقت با حکمت و داناست.}}با چنین شیوه‌ای وجود دیگر خدایان را رد می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ش، ج۱۴، ص۲۶۷.</ref> این گونه استدلال از امامان معصوم نیز نقل شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۸۱.</ref>به باور نویسنده [[تفسیر المیزان]] نزاع میان موحدان و وثنیون(بت پرستان) نزاع در یگانگی اله  و خداوند(به معنای [[واجب الوجود]] وخالق تمام هستی) و تعددش نیست زیرا در یکی بودن[[ خدا| خدایی]] که  آفریدگار است نزاع و تردیدی نیست، و نزاع میان آنها در اله به معنای ربوبیت است و این آیه تعدد آلهه به معنای مدبر وتدبیر کننده را نفی می کند؛ زیرا اگر جهان هستی بیش از یک خدای تدبیرکننده داشته باشد باید واقعا دو خدای مستقل و جدای از هم باشند و همین تباین و دوتا بودن سبب اختلاف تدبیرهایشان می شود واختلاف در تدبیر و ربوببیت سبب تباهی و فساد در آسمان و زمین می شود در حالی که هیچ فساد و بی نظمی و تباهی در نظام جهان نیست پس بیش از یک آلهه  که تدبیرتمام هستی به دست او ست موجود نیست. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق. اعلمی بیروت، ج۱۴، ص۲۶۶و۲۶۷.