Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۰۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشتها}}') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|تورفتگی=۰ | |تورفتگی=۰ | ||
|تراز=وسط | |تراز=وسط | ||
|عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%|شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ | |عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%|شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ}} | ||
|خدا که همواره به عدل، قیام دارد، گواهی میدهد که جز او هیچ معبودی نیست؛ و فرشتگانِ [او] و دانشوران [نیز گواهی میدهند که:] جز او، که توانا و حکیم است، هیچ معبودی نیست. | |خدا که همواره به عدل، قیام دارد، گواهی میدهد که جز او هیچ معبودی نیست؛ و فرشتگانِ [او] و دانشوران [نیز گواهی میدهند که:] جز او، که توانا و حکیم است، هیچ معبودی نیست.(آل عمران، آیه ۱۸؛ ترجمه فولادوند.)}} | ||
== گواهی بر یگانگی خدا == | == گواهی بر یگانگی خدا == | ||
آیه ۱۸ [[سوره آلعمران|سوره آل عمران]] به «آیه شهادت» مشهور است؛ همچنین از آنجا که این [[آیه]] با عبارت «شهد الله» شروع میشود، به «آیه شهد الله» نیز مشهور است.<ref>دایرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۸۹.</ref> در این آیه [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم شهادت میدهند که معبودی جزء [[الله]] نیست. طبق نظر مفسران، منظور از شهادت [[خدا|خداوند]] در این آیه، شهادت عملی است نه قولی؛ بدین معنا که خداوند با پدید آوردن جهانی که دارای نظام واحد است و از یک قانون تبعیت میکند، در عمل نشان داده است که آفریدگار و معبود در جهان یکی است. اما شهادت و گواهی فرشتگان و دانشوران بر [[توحید|یکتایی]] خداوند، جنبه قولی دارد و آنان با گفتار شایسته خود، بر این امر گواهی میدهند؛ البته گواهی فرشتگان و دانشوران جنبه عملی نیز دارد، زیرا آنان تنها او را میپرستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۶-۴۶۷.</ref> | آیه ۱۸ [[سوره آلعمران|سوره آل عمران]] به «آیه شهادت» مشهور است؛ همچنین از آنجا که این [[آیه]] با عبارت «شهد الله» شروع میشود، به «آیه شهد الله» نیز مشهور است.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۸۹.</ref> در این آیه [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم شهادت میدهند که معبودی جزء [[الله]] نیست. طبق نظر مفسران، منظور از شهادت [[خدا|خداوند]] در این آیه، شهادت عملی است نه قولی؛ بدین معنا که خداوند با پدید آوردن جهانی که دارای نظام واحد است و از یک قانون تبعیت میکند، در عمل نشان داده است که آفریدگار و معبود در جهان یکی است. اما شهادت و گواهی فرشتگان و دانشوران بر [[توحید|یکتایی]] خداوند، جنبه قولی دارد و آنان با گفتار شایسته خود، بر این امر گواهی میدهند؛ البته گواهی فرشتگان و دانشوران جنبه عملی نیز دارد، زیرا آنان تنها او را میپرستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۶-۴۶۷.</ref> | ||
جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا میکند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی میدهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش است، و آسمان و زمین در پرتوی عدالت او پا بر جا است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا میکند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی میدهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش است، و آسمان و زمین در پرتوی عدالت او پا بر جا است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
خط ۵۹: | خط ۵۷: | ||
*ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۲ش. | *ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۲ش. | ||
*بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسةالبعثة، بیتا. | *بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسةالبعثة، بیتا. | ||
*طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسةالأعلمي للمطبوعات، ۱۹۷۲م. | *طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسةالأعلمي للمطبوعات، ۱۹۷۲م. | ||
*طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد مفتح، تهران، مؤسسه انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۵۰ش. | *طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد مفتح، تهران، مؤسسه انتشارات فراهانی، چاپ اول، ۱۳۵۰ش. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۲: | ||
*عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، تهران، المکتبةالعلمیة الإسلامية، ۱۳۸۰ق. | *عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، تهران، المکتبةالعلمیة الإسلامية، ۱۳۸۰ق. | ||
*قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه حسین انصاریان، قم، دار العرفان، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش. | *قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ترجمه حسین انصاریان، قم، دار العرفان، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش. | ||
*مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرة المعارف قرآن کریم، قم، بوستان کتاب، چاپ دوم، ۱۳۸۳ش. | |||
*مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۸۰ش. | *مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۸۰ش. | ||
*واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول القرآن، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۹ق. | *واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول القرآن، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۹ق. |