Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
آیه الحاق ذریه: تفاوت میان نسخه‌ها
←محتوا
(←محتوا) |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
جمله «وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیءٍ» را عده‌ای چنین معنا کرده‌اند که الحاق فرزندان به پدران، سبب کم شدن و یا حبس اعمال نیک<ref> ابوعبیده، مجاز القرآن، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۲۳۲.</ref> و پاداش پدران نمی‌گردد.<ref> دینوری، الواضح فی تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۴ق، ج۲،ص۳۴۹.</ref> در مقابل امثال [[ابن عربی]] و [[محمد بن جریر بن یزید طبری|طبری]]، بر این اعتقادند که خداوند از اجر و پاداش اعمال فرزندان نمی‌کاهد؛<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۷، ص۱۶؛ ابن عربی، رحمة من الرحمن، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۲۰۳.</ref> همان‌گونه که برخی منظور از آیه را هر دو مورد دانسته‌اند.<ref> سمرقندی، بحر العلوم، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۳.</ref> | جمله «وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیءٍ» را عده‌ای چنین معنا کرده‌اند که الحاق فرزندان به پدران، سبب کم شدن و یا حبس اعمال نیک<ref> ابوعبیده، مجاز القرآن، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۲۳۲.</ref> و پاداش پدران نمی‌گردد.<ref> دینوری، الواضح فی تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۴ق، ج۲،ص۳۴۹.</ref> در مقابل امثال [[ابن عربی]] و [[محمد بن جریر بن یزید طبری|طبری]]، بر این اعتقادند که خداوند از اجر و پاداش اعمال فرزندان نمی‌کاهد؛<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۷، ص۱۶؛ ابن عربی، رحمة من الرحمن، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۲۰۳.</ref> همان‌گونه که برخی منظور از آیه را هر دو مورد دانسته‌اند.<ref> سمرقندی، بحر العلوم، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۳.</ref> | ||
گروهی از مفسران جمله انتهایی آیه یعنی «کلُّ امْرِئٍ بِما کسَبَ رَهینٌ» را تنها شامل کافران می‌دانند که به سبب اعمالشان در گروی آتش خواهند بود.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۵۱؛ بغوی، تفسیر البغوی، ۱۴۲۰ق.، ج۴، ص۲۹۳.</ref> از سوی دیگر، بعضی آن را مخصوص مؤمنان بی‌تقوا دانسته‌اند که به سبب [[گناه|گناهان]] خود در عذاب هستند.<ref> مهائمی، تبصیر الرحمن، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۱.</ref> گاه معنای عبارت را چنین می‌دانند که جان هر بنده‌ای در رهن الهی است و می‌تواند با اعمال نیکو خود را برهاند و الا همچنان در بند خواهد بود.<ref>تفسیر جوامع الجامع، ج۴، | گروهی از مفسران جمله انتهایی آیه یعنی «کلُّ امْرِئٍ بِما کسَبَ رَهینٌ» را تنها شامل کافران می‌دانند که به سبب اعمالشان در گروی آتش خواهند بود.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۵۱؛ بغوی، تفسیر البغوی، ۱۴۲۰ق.، ج۴، ص۲۹۳.</ref> از سوی دیگر، بعضی آن را مخصوص مؤمنان بی‌تقوا دانسته‌اند که به سبب [[گناه|گناهان]] خود در عذاب هستند.<ref> مهائمی، تبصیر الرحمن، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۱.</ref> گاه معنای عبارت را چنین می‌دانند که جان هر بنده‌ای در رهن الهی است و می‌تواند با اعمال نیکو خود را برهاند و الا همچنان در بند خواهد بود.<ref>طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۸۹؛ نظام الاعرج، تفسیر غرائب القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۶، ص۱۹۴.</ref> رهن به معنای دوام نیز آمده است؛ یعنی هر کسی به سبب اعمال خود دائماً در بهشت یا آتش خواهد بود.<ref> فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۲۱۰.</ref> | ||
==ارتباط با اهل‌بیت(ع) و شیعیان== | ==ارتباط با اهل‌بیت(ع) و شیعیان== | ||