۱۷٬۱۳۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
}} | }} | ||
'''لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا اَبا عَبْدِاللهِ''' | '''لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا اَبا عَبْدِاللهِ''' (روزی چون روز تو نیست ای اباعبدالله)، بخشی از حدیثی است که [[امام حسن مجتبی علیهالسلام|امام حسن مجتبی(ع)]] در آن [[واقعه کربلا]] و برخی از جزئیات آن را پیشگویی کرده است. در این حدیث بزرگی مصیبت و عظمت آن نیز نیز اشاره شده است. [[شیخ صدوق]] این روایت را در کتاب [[الامالی (شیخ صدوق)|امالی]] به نقل از [[مفضل بن عمر|مُفَضّل بن عُمر]] از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] نقل کرده است. معمولا روضهخوان در مجالس عزا، از این عبارت برای گُریززدن به واقعه کربلا استفاده میکند. | ||
==متن حدیث== | ==متن حدیث== | ||
انَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع دَخَلَ یَوْماً إِلَى الْحَسَنِ(ع) فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیْهِ بَکَى، فَقَالَ لَهُ مَا یُبْکِیکَ یَا أَبَاعَبْدِ اللهِ؟ قَالَ: أَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِکَ. فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ(ع): إِنَّ الَّذِی یُؤْتَى إِلَیَّ سَمٌّ یُدَسُّ إِلَیَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَکِنْ لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللهِ یَزْدَلِفُ إِلَیْکَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ(ص) وَ یَنْتَحِلُونَ دِینَ الْإِسْلَامِ فَیَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِکَ وَ سَفْکِ دَمِکَ وَ انْتِهَاکِ حُرْمَتِکَ وَ سَبْیِ ذَرَارِیکَ وَ نِسَائِکَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِکَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِی أُمَیَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ یَبْکِی عَلَیْکَ کُلُّ شَیْءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانِ فِی الْبِحَارِ.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳٦٢ش، ص۱۱٥.</ref> | انَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع دَخَلَ یَوْماً إِلَى الْحَسَنِ(ع) فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیْهِ بَکَى، فَقَالَ لَهُ مَا یُبْکِیکَ یَا أَبَاعَبْدِ اللهِ؟ قَالَ: أَبْکِی لِمَا یُصْنَعُ بِکَ. فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ(ع): إِنَّ الَّذِی یُؤْتَى إِلَیَّ سَمٌّ یُدَسُّ إِلَیَّ فَأُقْتَلُ بِهِ وَ لَکِنْ لَا یَوْمَ کَیَوْمِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللهِ یَزْدَلِفُ إِلَیْکَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍ(ص) وَ یَنْتَحِلُونَ دِینَ الْإِسْلَامِ فَیَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِکَ وَ سَفْکِ دَمِکَ وَ انْتِهَاکِ حُرْمَتِکَ وَ سَبْیِ ذَرَارِیکَ وَ نِسَائِکَ وَ انْتِهَابِ ثِقْلِکَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِی أُمَیَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ یَبْکِی عَلَیْکَ کُلُّ شَیْءٍ حَتَّى الْوُحُوشِ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانِ فِی الْبِحَارِ.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳٦٢ش، ص۱۱٥.</ref> | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==سند و منابع حدیث== | ==سند و منابع حدیث== | ||
حدیث لا یوم کیومک یا اباعبدالله را [[شیخ صدوق]](درگذشت۳۸۱ق) در کتاب [[ | حدیث لا یوم کیومک یا اباعبدالله را [[شیخ صدوق]] (درگذشت۳۸۱ق) در کتاب [[الامالی (شیخ صدوق)|امالی]] از احمد بن هارون فامی و به اسنادش از [[مفضل بن عمر|مُفضَّل بن عُمر]] از [[امام صادق(ع)]] از [[امام باقر(ع)]] از [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده است.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۶۲ش، ص۱۱۵.</ref> | ||
این [[حدیث]] در کتابهای متعدد دیگری نیز نقل شده است. از جمله: [[المناقب ابن شهر آشوب|مناقب]] اثر [[ابن شهر آشوب]] (درگذشت ۵۸۸ق)<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، علامه، ج۴، ص۸۶</ref>، [[اللهوف]] اثر [[سید بن طاوس]] (درگذشت ۶۶۴ق)<ref>ابن طاوس، اللهوف، جهان، ج۱، ص۲۵.</ref>، [[نوادر الاخبار فیما یتعلق باصول الدین (کتاب)|نوادر الأخبار]] تألیف [[فیض کاشانی]] (درگذشت ۱۰۹۱ق)<ref>فیض کاشانی، نوادر الأخبار، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۶۴</ref> و [[اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات (کتاب)|اثبات الهداة]] از [[شیخ حر عاملی]] (درگذشت ۱۱۰۴ق).<ref> حر عاملی، اثبات الهداة، ج۴، ص۲۰.</ref> | این [[حدیث]] در کتابهای متعدد دیگری نیز نقل شده است. از جمله: [[المناقب ابن شهر آشوب|مناقب]] اثر [[ابن شهر آشوب]] (درگذشت ۵۸۸ق)<ref>ابن شهرآشوب، المناقب، علامه، ج۴، ص۸۶</ref>، [[اللهوف]] اثر [[سید بن طاوس]] (درگذشت ۶۶۴ق)<ref>ابن طاوس، اللهوف، جهان، ج۱، ص۲۵.</ref>، [[نوادر الاخبار فیما یتعلق باصول الدین (کتاب)|نوادر الأخبار]] تألیف [[فیض کاشانی]] (درگذشت ۱۰۹۱ق)<ref>فیض کاشانی، نوادر الأخبار، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۱۶۴</ref> و [[اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات (کتاب)|اثبات الهداة]] از [[شیخ حر عاملی]] (درگذشت ۱۱۰۴ق).<ref> حر عاملی، اثبات الهداة، ج۴، ص۲۰.</ref> | ||
==معنای حدیث== | ==معنای حدیث== | ||
در بیان معنای حدیث لایوم کیومک یا اباعبدالله گفته شده است: [[خداوند]] در [[کربلا]] با تمام اسماء جمال و جلالش جلوه نمود. ازاینرو، تنها کسانی در سپاه امام ماندند که چیزی جز [[اسماء الله|اسماء خدا]] را منعکس نکردند و امام حسین خود مظهر تامّ اسماءالله بود و یاران آن حضرت هر کدام مظهر اوصافی از صفات [[انسان کامل]] بودند. امام، خدانما بود و یارانش امامنما؛ لذا هیچ یومی با یوم امام حسین(ع) قابل قیاس نیست. ازاینرو، امام فرمود: من اصحابی بهتر از شما و اهل بیتی برتر و نیکوکارتر از اهل بیتم نمیبینم، خداوند از من به شما پاداش نیکو دهد.»<ref>قمی، نفس المهموم، المکتبة الحیدریة، ج۲، ص۲۰۵.</ref | در بیان معنای حدیث لایوم کیومک یا اباعبدالله گفته شده است: [[خداوند]] در [[کربلا]] با تمام اسماء جمال و جلالش جلوه نمود. ازاینرو، تنها کسانی در سپاه امام ماندند که چیزی جز [[اسماء الله|اسماء خدا]] را منعکس نکردند و امام حسین خود مظهر تامّ اسماءالله بود و یاران آن حضرت هر کدام مظهر اوصافی از صفات [[انسان کامل]] بودند. امام، خدانما بود و یارانش امامنما؛ لذا هیچ یومی با یوم امام حسین(ع) قابل قیاس نیست. ازاینرو، امام فرمود: من اصحابی بهتر از شما و اهل بیتی برتر و نیکوکارتر از اهل بیتم نمیبینم، خداوند از من به شما پاداش نیکو دهد.»<ref>قمی، نفس المهموم، المکتبة الحیدریة، ج۲، ص۲۰۵.</ref> | ||
این حدیث با | برخی بینظیر بودن روز امام حسین(ع) را از جهت جانگدازی [[واقعه کربلا]] میداند. گر چه همه شهادتها و مصیبتهای [[اهل بیت پیامبر(ص)]]، سنگین و اندوهبار است، اما آنچه در [[کربلا]] گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثهای به دلخراشی عاشورا و هیچ [[امامت|امامی]] و شهیدی به مظلومیت اباعبدالله(ع) و فرزندان او نیست.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۴ش، ص۳۹۱.</ref><br>این حدیث با عبارت [[کل یوم عاشورا|کُلُّ یومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا]] که به معنای هر روزی عاشورا و و هر مکانی کربلاست، منافات ندارد؛{{مدرک}} چرا که این جمله حاکی از این است که هر روز به نام امام حسین با ظلم و باطلی مبارزه میشود و حق و عدالتی احیا میشود.<ref>مطهری، حق و باطل، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۳۴ و ۴۳۵.</ref> | ||
==لایوم کیومِ الحسین == | ==لایوم کیومِ الحسین == |
ویرایش