آیه رضاع: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۲۳۳ سوره بقره را آیه رضاع نامیده‌اند.<ref>خراسانی، «آیات نام‌دار»، ص۳۸۴.</ref> اين آيه در زمره [[آیات الاحکام]] محسوب شده است.<ref>مقدس اردبیلی، زبدة البیان، المکتبة المرتضویة، ص۵۵۶-۵۶۱.</ref> به گفته [[سید عبدالاعلی سبزواری]] در [[مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن (سبزواری)|تفسیر مواهب الرحمان]]، آیه رضاع از جمله آیاتی است که به بیان یکی از سنت‌های جاری در طبیعت می‌پردازد که نتیجه آن حفظ نوع بشر در نظام خلقت خواهد بود.<ref>سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۵۶.</ref> آیه رضاع در ادامه بحث‌هاى مربوط به طلاق که در آیات قبل به آن پرداخته شده بود، مسائل مرتبط با شیردادن به نوزاد و تربیت و [[نفقه]] او را به تفصیل و در عباراتی کوتاه و فشرده بازگو می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۵۸۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۸۵-۱۸۶.</ref> طبق این آیه، مادر اگر هم [[طلاق]] داده شده باشد، به مدت دو سال در [[رضاع|شیر دادن]] به نوزادش بر سایرین اولویت دارد؛ البته می‌تواند کمتر از دوسال نیز شیر دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۸۶؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۶۵.</ref> همچنین بر اساس مفاد آیه رضاع، هزینه زندگی مادر در دوران شیردهی به کودک، طبق عرف شناخته شده و به قدر توانایی بر عهده پدر است؛ اگرچه زن را طلاق داده باشد و اگر پدر فوت کرده باشد، ورثه پدر باید این هزینه‌ها را تأمین کنند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۶۵.</ref>