کاربر ناشناس
بقعه چهار امامزاده قم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
بقعه چهار امامزاده، مدتى به نام یكى از خادمان آن، ملاآقا بابا، نامیده می‌شده است.<ref>افضل‌الملك، ص 63؛ مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 102؛ فیض قمى، ج 2، ص 591</ref> | بقعه چهار امامزاده، مدتى به نام یكى از خادمان آن، ملاآقا بابا، نامیده می‌شده است.<ref>افضل‌الملك، ص 63؛ مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 102؛ فیض قمى، ج 2، ص 591</ref> | ||
==دفن شدگان== | ==دفن شدگان== | ||
سنگ‌مزار كنونى، دفن‌شدگان را شاهزاده حسن، شاهزاده حسین، شاهزاده ابراهیم و شاهزاده جعفر، از فرزندان [[امام زین‌العابدین (ع)]]، معرفى می‌كند. مؤلف تاریخ قم، از مهاجرت نوادگان [[امام سجاد (ع)]] به [[قم]] خبر داده است.<ref>رک. حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> نامبردگان در كتاب [[تاریخ قم]]<ref>حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> و مدفونین آرامگاه، بنابر قول [[فیض قمى]]،<ref>حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> عبارت‌اند از: ابومحمد حسن، ابوعلى محمد، ابوطالب محسن، به همراه پدرشان ابوعبداللّه حسین، كه نسبش به امام سجاد (ع) می‌رسد، بدین‌ترتیب: ابوعبداللّه حسین بن علی بن عمر بن حسن اَفْطَس بن علی‌اصغر بن امام زین‌العابدین. فقیه محمدى جلالى<ref>محمدى جلالى، ج1، ص500ـ 505</ref> نیز، با استناد به مندرجات كتاب هایى چون [[المجدى فى انساب الطالبیین]] عمرى<ref>المجدى فى انساب الطالبیین، ص 220</ref> و [[عمدةالطالب]] [[ابن عنبه]]،<ref>ص 379</ref> اظهارات عباس فیض را تأیید كرده است.<ref>براى دیگر اقوال رک. نائینى، ج 2، ص 200ـ201؛ ناصرالشریعه، ص 215</ref> | سنگ‌مزار كنونى، دفن‌شدگان را شاهزاده حسن، شاهزاده حسین، شاهزاده ابراهیم و شاهزاده جعفر، از فرزندان [[امام زین‌العابدین (ع)]]، معرفى می‌كند. مؤلف تاریخ قم، از مهاجرت نوادگان [[امام سجاد (ع)]] به [[قم]] خبر داده است.<ref>رک. حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> نامبردگان در كتاب [[تاریخ قم]]<ref>حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> و مدفونین آرامگاه، بنابر قول [[فیض قمى]]،<ref>حسن‌بن محمد قمی، ص230</ref> عبارت‌اند از: ابومحمد حسن، ابوعلى محمد، ابوطالب محسن، به همراه پدرشان ابوعبداللّه حسین، كه نسبش به امام سجاد (ع) می‌رسد، بدین‌ترتیب: ابوعبداللّه حسین بن علی بن عمر بن حسن اَفْطَس بن علی‌اصغر بن امام زین‌العابدین. فقیه محمدى جلالى<ref>محمدى جلالى، ج1، ص500ـ 505</ref> نیز، با استناد به مندرجات كتاب هایى چون [[المجدى فى انساب الطالبیین]] عمرى<ref>المجدى فى انساب الطالبیین، ص 220</ref> و [[عمدةالطالب]] [[ابن عنبه]]،<ref>ابن عنبه، ص 379</ref> اظهارات عباس فیض را تأیید كرده است.<ref>براى دیگر اقوال رک. نائینى، ج 2، ص 200ـ201؛ ناصرالشریعه، ص 215</ref> | ||
==قدمت بنا== | ==قدمت بنا== | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
در استان [[قم]]، دو بناى دیگر نیز به نام چهار امامزاده وجود دارد، یكى در شهر [[كهك|كهَك]] در جنوب استان قم و دیگرى در قریه [[فردو|فُرْدو]]. بناى اول بقعه‌اى است كه، به استناد خواب یكى از اهالى، در 1285 ساخته شده و مدفن چهار تن به‌نامهاى عبداللّه، یعقوب، ناصر و محمد است.<ref>مدرسى طباطبائى، ج 2، ص183؛ نیز رک. فیض قمى، ج 2، ص 738، كه آن را بقعه شاهزاده عبداللّه كهك نامیده است</ref> | در استان [[قم]]، دو بناى دیگر نیز به نام چهار امامزاده وجود دارد، یكى در شهر [[كهك|كهَك]] در جنوب استان قم و دیگرى در قریه [[فردو|فُرْدو]]. بناى اول بقعه‌اى است كه، به استناد خواب یكى از اهالى، در 1285 ساخته شده و مدفن چهار تن به‌نامهاى عبداللّه، یعقوب، ناصر و محمد است.<ref>مدرسى طباطبائى، ج 2، ص183؛ نیز رک. فیض قمى، ج 2، ص 738، كه آن را بقعه شاهزاده عبداللّه كهك نامیده است</ref> | ||
بناى دوم، كه آن را مدفن نوادگان [[شاهچراغ]] شیراز | بناى دوم، كه آن را مدفن نوادگان [[شاهچراغ]] شیراز می‌دانند،<ref>مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 196</ref> ارزش معمارى چندانى ندارد. آثار ارزنده در این بقعه، در منبت‌كارىِ درگاه شمالى و دو صندوق منبت‌كارى زیر گنبد جنوبى متعلق به قبل از دوره [[صفویه|صفوى]] و دو صندوق منبت‌كارى در زیر گنبد شمالى به تاریخهاى 1030 و 1032 است.<ref>رک. مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 196ـ 200؛ فیض قمى، ج 2، ص 646ـ651</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||