ام ایمن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اُمِّ أیمَن'''، از [[صحابه]] و مادر [[اسامة بن زید]] که حضرت محمد(ص)، او را از زنان بهشتی معرفی کرده است. وی به همراه [[امام علی(ع)]] پس از درگذشت پیامبر(ص) و غصب [[فدک]] از سوی [[ابوبکر]]، [[شهادت (در دادگاه)|شهادت]] داد که پیامبر(ص)، [[فدک]] را به [[فاطمه زهرا(س)]] بخشیده است.

او از نخستین کسانی بود که مسلمان شد و همچنین در [[جنگ احد]] و [[جنگ خیبر|خیبر]] نیز حضور داشت، به مجروحان آب می‌رساند و آنها را مداوا می‌کرد. [[روایت|روایاتی]] به نقل از ام ایمن در منابع روایی وجود دارد.

بَرَکة دختر ثعلبة بن عمرو، مشهور به‌ امّ ایمن، کنیزی [[حبشه|حبشی]]<ref>زهری، المغازی النبویة، ۱۴۰۱ق، ص۱۷۷؛ الطبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۰۴ق، ج۲۵، ص۸۶.</ref> و متعلق به [[عبدالله بن عبدالمطلب]]، پدر [[حضرت محمد(ص)]] بوده<ref>الطبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۰۴ق، ج۲۵، ص۸۶.</ref> و سپس به [[پیامبر(ص)]] ارث رسیده<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۲۲۳؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۹۶.</ref> و پیامبر پس از ازدواج با حضرت خدیجه،<ref>حلبی، السیرة الحلبیة، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۷۷؛ الطبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۰۴ق، ج۲۵، ص۸۶.</ref> او را آزاد کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۲۲۳؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۹۶.</ref>

ام ایمن همچنین پس از درگذشت آمنه، مادر حضرت محمد(ص) در [[ابواء]]، وظیفه مراقبت از پیامبر(ص) را تا ورود به [[مکه]]<ref>ابن قتیبه، المعارف، ۱۳۸۸ق، ص۱۵۰.</ref> و پس از آن تا سنین بلوغ و رشد، بر عهده داشت.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۳۶۰.</ref>

ام ایمن پیش از اسلام در مکه با عبید بن عمرو ازدواج کرد و از او فرزندی به نام أیمَن به دنیا آورد که در غزوه حنین   در سپاه اسلام بود و کشته شد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۴۷۱.</ref> پس از درگذشت عبید بن عمرو، ام ایمن با زید بن حارثه ازدواج کرد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۴۷۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۶۱، ج۸، ص۲۲۳.</ref> [[أسامة بن زید]]، فرزند آن دو است.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۴۷۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۶۱، ج۸، ص۲۲۳.</ref> پیامبر(ص) پیش از ازدواج ام ایمن با زید بن حارثه، خطاب به یارانش فرمود که هر کس می‌خواهد با زنی بهشتی ازدواج کند، ام ایمن را به عقد خود درآورد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۴۷۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۴، ص۶۱، ج۸، ص۲۲۳.</ref>  

تاریخ درگذشت ام ایمن، پنج یا شش ماه پس از وفات حضرت محمد(ص) دانسته شده است.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۰۴.</ref> با این حال، برخی از زنده بودن وی در دوران خلافت ابوبکر و عمر سخن گفته‌اند.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۰۴.</ref>

وی در [[جنگ احد]] حضور داشت و به مجروحان آب می‌رساند<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۴۱ و ۲۵۰؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۲۲۵.</ref> و آنها را مداوا می‌کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۲۲۵.</ref> ام ایمن در [[جنگ خیبر]] نیز به همراه [[ام سلمه]]، یکی از بیست زنی بود که همراه با [[پیامبر(ص)]] از [[مدینه]] خارج شد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۸۴-۶۸۵.</ref>

[[پیامبر(ص)]] به ام ایمن علاقه بسیاری داشته و گاه او را مادر خطاب می‌کرده است.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۸، ص۲۲۳.</ref> بنابر گزارش‌های تاریخی، [[پیامبر(ص)]] با ام ایمن در خانه‌اش دیدار می‌کرده و پس از پیامبر نیز [[ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] به پیروی از [[حضرت محمد(ص)]]، همین کار را انجام داده‌اند.<ref>مسلم بن الحجاج، صحیح مسلم، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۹۰۷؛ ابن ماجه، سنن، ۱۴۰۱ق، ج۲، ۵۲۳-۵۲۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۴، ص۱۷۹۴.</ref> در برخی منابع حدیثی، فضایل ام ایمن در بخشی مستقل ذکر شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: مسلم بن الحجاج، صحیح مسلم، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۹۰۷-۱۹۰۸.</ref>

ام ایمن به همراه [[امام علی(ع)]]، پس از درگذشت پیامبر(ص) و غصب [[فدک]] توسط [[ابوبکر]]، شهادت داد که پیامبر(ص) فدک را به [[فاطمه زهرا|فاطمه]] بخشیده است.<ref>الطبرسی، الاحتجاج، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> از ام ایمن چند [[حدیث]] به نقل از پیامبر(ص) در منابع حدیثی ذکر شده است.<ref>احمد بن حنبل، مسند، ۱۴۲۱ق، ج۴۵، ص۳۵۷؛ الطبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۰۴ق، ج۲۵، ص۸۷-۹۱؛ ابن ماجه، سنن، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۱۰۷.</ref> کسانی چون [[انس بن مالک]]، [[ابو یزید مدنی ]] و [[حنش بن عبدالله صنعانی]] نیز از او روایت کرده‌اند.<ref>ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۳۲۷ق، ج۱۲، ص۴۵۹.</ref>