confirmed، protected، templateeditor
۷٬۸۹۷
ویرایش
(←حکم) |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
===حکم=== | ===حکم=== | ||
عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] درباره حکم تکتف، دچار اختلاف شده و [[فتوا|فتاوای]] متفاوتی ارائه کردهاند. اختلاف علمای اهلسنت درباره تکتف گاهی منجر به درگیری شدید بین پیروان این فرقهها شده است.<ref>سبحانی، الاعتصام بالکتاب و السنه، ۱۳۷۵ش، | عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] درباره حکم تکتف، دچار اختلاف شده و [[فتوا|فتاوای]] متفاوتی ارائه کردهاند. اختلاف علمای اهلسنت درباره تکتف گاهی منجر به درگیری شدید بین پیروان این فرقهها شده است.<ref>سبحانی، الاعتصام بالکتاب و السنه، ۱۳۷۵ش، ص۶۳.</ref> | ||
* [[واجب|وجوب]]: برخی از عالمان متأخر اهلسنت همچون [[محمد ناصرالدین البانی|البانی]](۱۳۳۳-۱۴۲۰م) و [[شوکانی]](۱۱۷۳-۱۲۵۰ق) معتقد به [[واجب|وجوب]] تکتف هستند.<ref>العوایشه، الموسوعه الفقهیه المیسره فی فقه الکتاب والسنه المطهره، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۹؛ شوکانی، نیل الاوطار، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۷.</ref> | * [[واجب|وجوب]]: برخی از عالمان متأخر اهلسنت همچون [[محمد ناصرالدین البانی|البانی]](۱۳۳۳-۱۴۲۰م) و [[شوکانی]](۱۱۷۳-۱۲۵۰ق) معتقد به [[واجب|وجوب]] تکتف هستند.<ref>العوایشه، الموسوعه الفقهیه المیسره فی فقه الکتاب والسنه المطهره، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۹؛ شوکانی، نیل الاوطار، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۱۷.</ref> | ||
* [[مستحب|استحباب]]: عینی(۷۶۲-۸۵۵ق)، مورخ و محدث بزرگ اهلسنت، میگوید [[ابوحنیفه|حنفیها]] و [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و [[احمد بن حنبل|احمد بن حنبل]] و عموم عالمان اهلسنت تکتف را مستحب میدانند. عینی این عمل را به برخی از صحابه همچون [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نسبت داده است.<ref>العینی، البنایه شرح الهدایه، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۸۰.</ref> طبق این نظریه، نماز بدون رعایت تکتف، صحیح خواهد بود.<ref>فتاوی نور علی الدرب، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص۱۴۲.</ref> | * [[مستحب|استحباب]]: عینی(۷۶۲-۸۵۵ق)، مورخ و محدث بزرگ اهلسنت، میگوید [[ابوحنیفه|حنفیها]] و [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و [[احمد بن حنبل|احمد بن حنبل]] و عموم عالمان اهلسنت تکتف را مستحب میدانند. عینی این عمل را به برخی از صحابه همچون [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نسبت داده است.<ref>العینی، البنایه شرح الهدایه، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۸۰.</ref> طبق این نظریه، نماز بدون رعایت تکتف، صحیح خواهد بود.<ref>فتاوی نور علی الدرب، ۱۴۲۸ق، ج۸، ص۱۴۲.</ref> |