سوره معارج: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''مَعارِج‌''' می‌نامند، به این مناسبت که این کلمه در [[آیه]] ۳ این سوره آمده است و این آیه، [[خدا|خداوند]] را ذی المعارج (صاحب درجات) شمرده است.{{یادداشت| منظور از معارج به قرینه آیه بعد همان مدارج و مقامات واقعی ملکوت است که فرشتگان (هر کدام به میزان قُربشان به خدواند) هنگام صعود به سوی خدای سبحان به سوی آنها عروج می یابند. طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۷  }} این سوره را '''سَألَ‌''' یا '''واقع''' نیز نامیده‌اند؛ زیرا این دو واژه در آیه اول آمده است (سأل سائل بعذاب واقع).<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۱۲۵۸.</ref>

این [[آیه]] مسؤلیت ثروتمندان در رسیدگی به حال محرومان را گوشزد می‌کند که باید در اموال خود دو سهم جدا کنند: یکی برای محرومان{{یادداشت| محروم فقیری است که با مشقت آبروی داری می‌کند و عفاف می‌ورزد و در خواست کمک نمی‌کند. طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۱۶}} که خود شناسایی‌شان کنند و دیگری برای سائلین که خودشان تقاضا و درخواست می‌کنند واین غیر از زکات واجب است که اختصاص به سائل و محروم ندارد چنان چه در روایتی از [[امام صادق(ع)]] درباره «حَقٌّ مَعْلُومٌ» سؤال شد، فرمود: اين حق غير از [[زکات]] واجب است و مراد از آن بخشى از اموال انسان است که باید آن را برای حوادث ناگوار و برای [[صله رحم]] هزینه کند.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۳، ص ۹۵.</ref> در  روایات دیگر انفاق به نیازمندان افزون بر زکات واجب از آیه ۲۷۴ سوره{{یادداشت| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ترجمه: آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند.}} بقره نیز استفاده شده‌است. <ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج۹۳، ص ۹۵.</ref>