تسبیحات اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه مجلسی]] در جلد ۹۰ [[بحارالانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، فصلی را به معنا و فضیلت‌های تسبیحات اربعه اختصاص داده است.<ref>نگاه کنید به: مجلسی، بحار الأنوار، ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۱۶۶ - ۱۷۵.</ref> درروایتی [[پیامبر(ص)]] از تسبیحات اربعه به عنوان «سید التسابیح» (سید وسرور تسبیحات)  یاد کرده که ۳۰ بارگفتنش در هر روز دارای آثاری است که آمرزش گناهان یکی از آنهاست. <ref>بحار الانوار، ج۹۰، ص۱۷۳، حدیث۱۹</ref> خواندن تسبیحات اربعه همچنین برای نزدیک شدن به خداوند و دفع بلاهای دنیوی {{یادداشت|امام صادق(ع) فرمود: «روزی رسول خدا(ص) به اصحابش فرمود: اگر جامه‌ها و ظروفی را که دارید جمع کنید و روی هم بگذارید، آیا به آسمان می‌رسد؟ عرض کردند: خیر، ای رسول خدا! فرمود: وقتی از خواندن نماز فراغت پیدا کردید، سی بار بگویید: «سبحان الله، و الحمد لله، و لا إله إلاّ الله، و الله أکبر.» پاک و منزّه است خداوند، و ستایش مختصّ خداست، و معبودی جز خدا نیست، و خداوند بزرگ‌تر است؛ زیرا این کلمات ویرانی، غرق شدن، سوختن، افتادن در چاه، خوراک درندگان قرار گرفتن، جان سپردن به صورت بد و هرگونه نکبت و گرفتاری و مصیبتی را که بر بنده در آن روز فرو می‌آید، دفع می‌کنند و آنها معقّبات هستند.»}} و [[استجابت دعا]]ها{{یادداشت|حضرت صادق (ع) فرمود: «هرکس در تعقیب نمازهای واجب پیش از آنکه آسوده بنشیند، چهل بار بگوید: «سبحان الله، و الحمد لله، و لا إله إلاّ الله، و الله أکبر» سپس از خداوند درخواست نماید، هر چه بخواهد به او عطا می‌شود.»}} سفارش شده است.<ref>ابن طاووس، ادب حضور، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۲۹۳ و ۲۹۴.</ref>