علم امام: تفاوت میان نسخه‌ها

گروهی از عالمان امامیه علم امامان را ارادی می‌دانند به این معنا که هرگاه اراده کنند که چیزی را بدانند، می‌دانند. یکی از دلایل این گروه از عالمان روایاتی است که  مضمون مشترک آن‌ها عبارت «لَوْ شاءَ أنْ یَعْلَمَ لَعَلِمَ»(اگر بخواهد بداند، می‌داند)است.<ref>النجفی اللاری، معارف السلمانی بمراتب الخلفاء الرحمانی، ص۳۷.</ref> {{یادداشت|[[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]] در [[الکافی (کتاب)|کافی]] بابی با عنوان «بَابُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ (ع) إِذَا شَاءُوا أَنْ يَعْلَمُوا عُلِّمُوا» مطرح کرده و در آن سه روایت از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل کرده که مضمونشان این است: امام هر گاه بخواهد یا اراده کند که چیزی را بداند به او تعلیم می‌شود [إِذَا شَاءَ أَنْ يَعْلَمَ عُلِّمَ] و یا به او اعلام می‌شود [إِذَا شَاءَ أَنْ يَعْلَمَ أُعْلِمَ] و یا این که خداوند آن چیز را به او اعلام می‌کند. [إِذَا أَرَادَ الْإِمَامُ أَنْ يَعْلَمَ شَيْئاً أَعْلَمَهُ اللَّهُ ذَلِكَ] کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۸.}}[[محمدباقر مجلسی|مجلسی]]، [[محمدصالح بن احمد مازندرانی|ملاصالح مازندرانی]]، [[سید عبدالحسین لاری|نجفی لاری]]، [[زین‌العابدین گلپایگانی]]، [[محمدحسین مظفر|مظفر]]، و طباطبایی از باورمندان به فعلیت علم امام، و [[جعفر سبحانی|سبحانی]]، [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از معتقدان به شأنی و ارادی بودن علم امام معرفی شده‌اند.<ref>فرضی‌پوریان، شأنی یا فعلی بودن علم امام معصوم، ص۷۹-۸۰.</ref>